جايگاه قاپي ‌قولوها در ساختار انتظامي عثماني تا ايجاد ضبطيه

قاپي قولوها يا غلامان دربار عثماني، مهم‌ترين نقش‌آفرينان ساختار حكومتي عثماني بودند كه اگرچه جايگاه و وظايف نظامي آنان نمود بيشتري يافته است، در بخش‌هاي ديگر نيز نفوذ چشمگيري يافتند. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه با توجه به روحيه‌ي تماميت‌خواهانه‌ي قاپي‌قولوها (به‌ويژه در پايتخت عثمانيان)، تا برآمدن نيروي ضبطيه يا پليس عثماني و كناررفتن قاپي‌قولوها، اين گروه نسبت به وظايف انتظامي و امنيتي، چه رويه‌اي را اتخاذ كردند؟ بر اساس اين پرسش، تلاش خواهد شد تا با توجه به توصيفي – تحليلي بودن نوع پژوهش حاضر، با تكيه بر مطالعه‌ي كتابخانه‌اي، به بررسي جايگاه قاپي‌قولوها در تشكيلات انتظامي عثماني تا برآمدن نهاد ضبطيه به عنوان مساله‌ي پژوهش پرداخته شود. با بررسي داده‌ها، مشخص شده است كه سه گروه جبه‌جيان، توپچيان، بوستانچيان بيش از هر چيز در حوزه‌ي انتظامي مراكز استقرار نيروهاي خود در استانبول فعال بودند و از اين حيث، نسبت به يني‌چريان با محدوديت‌هايي، فعاليت مي‌كردند. يني‌چريان، بر خلاف سه دسته‌ي پيشين، توانستند با قدرت، بر غالب بخش‌هاي امنيتي و انتظامي پايتخت و حتي ايالات چيره شوند كه اين چيرگي، تا زمان برچيده شدن يني‌چريان و متعاقب آن، برآمدن پليس عثماني يا ضبطيه تداوم داشت.