امكان سنجي الگوبرداري ايران از مدل توسعه اقتصادي چين

جستجوي الگوي توسعه اقتصادي مناسب ايران، همواره محل بحث بوده است. روند الگو برداري نه تنها متوقف نشده، بلكه از سوي ايران در قالب همكاري اقتصادي با چين مورد توجه قرار گرفته است. پيرو تاكيد فوق، سوال اصلي پژوهش اين است، تا چه حد امكان الگو برداري ايران از مدل توسعه اقتصادي چين وجود دارد؟ چه زمينه‌ها و موانعي در رويكرد الگوبرداري ايران از چين به خصوص در زمينه توسعه اقتصادي وجود دارد؟ بنا بر فرضيه، نيازهاي متقابل اقتصادي ايران و چين، انتقاد مشترك به نظم بين‌المللي موجود، نقش مهم چين در جذب سرمايه گذاري خارجي، طرح اقتصادي يك كمربند/ يك راه، جايگاه خاورميانه در تامين انرژي چين و همكاري‌هاي سياسي و امنيتي  به عنوان زمينه هاي الگوبرداري اشاره داشت. در مقابل متغييرهاي؛ ساختار فرهنگي متفاوت دو كشور ، نهادگريزي در اقتصاد ايران، ساختار كمي و كيفي متفاوت جمعيتي دو كشور، ساختار اقتصادي متفاوت، بي اعتمادي اجتماعي ايراني ها نسبت به همكاري اقتصادي با چين، تجربه تحريم هاي بين المللي، در هم تنيدگي اقتصاد چين با امريكا به عنوان يك قدرت تحريم گرا، تاكيد چين بر جغرافياي سياسي كشورها در امر توسعه اقتصادي و عدم الگو پذيري آن و ابهام در مباني و نيت واقعي مدل توسعه اقتصادي چين، به عنوان موانع مهم امكان سنجي الگوبرداري از مدل توسعه اقتصادي چين به بحث گذاشته مي شود. روش طرح پژوهش فوق، توصيفي تحليلي است و در چارچوب نظريه وابستگي متقابل به بحث گذاشته مي شود. اطلاعات و داده هاي اين پژوهش به صورت كيفي با استفاده از منابع كتابخانه اي و اينترنتي جمع آوري مي شود. روش ارزيابي منابع گرداوري شده نيز به صورت كيفي خواهد بود.