تبيين جايگاه امنيت غذايي در مناسبات آبي ايران و عراق

امنيت غذايي يكي از مولفه‌هاي مهم در روابط ميان كشورها شده و در رابطه با تاثير آن در مناسبات هيدروپليتيك ميان كشورها مطالعات مختلفي انجام شده است. اين نوشتار با هدف واكاوي نقش امنيت غذايي و تحليل تاثير آن در روابط ميان كشورها به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه امنيت غذايي و منابع آب در روابط ميان ايران و عراق چه تاثيري دارند؟ استدلال فرضيه پژوهش بر آن است كه امنيت غذايي يكي از متغيرهاي راهبردي در مناسبات هيدروپليتيك ميان دو كشور است. بدين منظور با رويكرد تركيبي از منابع كتابخانه‌اي، اسناد و روش دلفي متمركز بر مصاحبه‌هاي باز و نيمه‌ساختاريافته با متخصصان ايراني و عراقي متغيرها شناسايي شده، سپس با روش تحليل ساختاري و نرم‌افزار ميك‌مك نتايج تحليل و ارزيابي شده است. نتايج نشان مي‌دهند پس از شناسايي و تحليل ساختاري رابطه ميان متغيرها، اهميت منابع آبي براي امنيت غذايي يكي از متغير‌هاي راهبردي و كليدي به‌شمار مي‌رود. روابط متقابل بيانگر آن است كه امنيت غذايي با حوزه‌هاي مربوط به توسعه و امنيت در هر دو كشور توامان در ارتباط است و اين نشان‌دهنده اهميت بالاي اين جستار موضوعي در روابط بين دو كشور دارد.