جايگاه قدرت نرم در سياست خارجي روسيه در قبال جمهوري‌هاي قفقاز جنوبي

پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، روسيه وارث قدرت نظامي وسيع شوروي بود، اما چيزي از فرهنگ و ايدئولوژي كمونيستي از شوروي به آن به ارث نرسيد و اين درست در زماني بود كه به‌نظر مي‎‌رسيد چهره فرهنگي و غيرنظامي نقش بسيار مهمي در ارائه تصوير مثبت از كشورها در مقايسه با زمان جنگ سرد داشته باشد. روس‌ها به‌ويژه پس از روي كار آمدن پوتين تلاش داشته‌اند با بهبود جايگاه قدرت نرم در سياست خارجي خود در قبال كشورهاي قفقاز جنوبي از آن براي ارتقاي جايگاه خود در ميان اين كشورها استفاده كنند. اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش است كه قدرت نرم در سياست خارجي روسيه در قبال كشورهاي قفقاز جنوبي چه جايگاهي دارد؟ فرضيه‌ مقاله حاضر آن است كه «با توجه به ظرفيت‌هايي نظير زبان روسي، بازار كار گسترده، اشتراكات فرهنگي و منابع انرژي گسترده، جايگاه قدرت نرم در سياست خارجي روسيه در قبال جمهوري‌هاي خارج نزديك ارتقا يافته؛ گرچه روسيه با چالش‌هايي در استفاده از قدرت نرم مواجه است». مقاله حاضر با استفاده از رويكرد توصيفي- تحليلي و در قالب روش كيفي بر پايه تحليل محتوا در پي آن است تا با توجه به ديدگاه‌هاي مختلف در مورد استفاده از قدرت نرم در روسيه به بررسي نقش و جايگاه قدرت نرم در سياست خارجي روسيه در قبال جمهوري‌هاي شوروي سابق در قفقاز جنوبي و چالش‌هاي پيش‌روي آن بپردازد.