نقش گيرنده هاي اپيوئيدي و كانابينوئيدي نوع 1 مركزي در اثر ضددردي كوركومين در درد عضلاني ناشي از فرمالين در موش هاي صحرايي

زمينه و هدف: كوركومين، ماده فعال بيولوژيكي زردچوبه (كوركوما لونگا يا Curcuma longa)، بر پردازش درد در سطوح مختلف تأثير مي‌گذارد. مكانيسم‌هاي موضعي اثر كوركومين تا حدودي شناخته شده است اما اثرات مركزي در سطوح نخاعي و فوق نخاعي كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مطالعه، تأثير مصرف خوراكي كوركومين بر درد عضلاني ناشي از فرمالين مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، نالوكسان (آنتاگونيست غيراختصاصي گيرنده‌هاي اپيوئيدي) و آ ام251 (آنتاگونيست گيرنده‌هاي كانابينوئيدي نوع 1) براي روشن كردن مكانيسم مركزي احتمالي عمل كوركومين استفاده شد.روش ‌ها: به منظور تزريقات داخل بطن مغزي ، يك عددكانول راهنما در بطن جانبي سمت چپ مغز در موش‌هاي صحرايي بيهوش شده قرار داده شد. درد فرماليني عضلاني با تزريق زير جلدي فرمالين (2/5 درصد، 50 ميكروليتر) به عضله گاستروكنميوس حيوان ايجاد شد و رفتارهاي درد شامل تعداد لرزش ها و مدت زمان ليسيدن پنجه پاي خلفي در فواصل زماني پنج دقيقه‌اي به مدت يك ساعت ثبت شد. يافته ‌ها: به دنبال تزريق عضلاني فرمالين يك درد دو مرحله اي ايجاد شد. تجويز خوراكي 25 و 100 ميلي گرم به كيلوگرم وزن بدن كوركومين موجب كاهش معني‌دار (به ترتيب0/01 ˂p   و 0/001 ˂p  ) شاخص ‌هاي درد هر دو مرحله درد عضلاني شد. تزريق داخل بطن مغزي نالوكسان و آ ام251 به تنهايي اثر معني داري بر شدت درد نگذاشت (0/05 p )، اما تزريق آن ها از كاهش درد ايجاد شده توسط تجويز خوراكي كوركومين جلوگيري كرد (0/001 ˂p ). همه درمان هاي ذكر شده در بالا فعاليت حركتي را تغيير ندادند.  نتيجه‌ گيري: نتايج مطالعه حاضر اثر تخفيف دهندگي درد عضلاني توسط كوركومين را نشان دادند. گيرنده‌هاي اپيوئيدي و كانابينوئيدي مركزي ممكن است در اثر ضددردي كوركومين نقش داشته باشند.