تاثير محروميت طولاني مدت سبيل بر جانبي شدن نيمكره هاي مغزي و تمايز سطوح در موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي نر

زمينه و هدف: با حركت سبيل ‌ها در جوندگان، اطلاعات حسي لازم براي شناسايي سطوح مختلف، از محيط به قشر بارل فرستاده مي شود. ازاين ‌رو، محروميت از سبيل ممكن است بر تغيير رفتارهاي غريزي گرايش حيوان به سمت چپ يا راست بدن نقش داشته باشد. در اين مطالعه، اثر يك دوره دوماهه محروميت از سبيل موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي، بر برتري جانبي نيمكرهاي مغز و رفتار تمايز سطوح بافت مورد بررسي قرار گرفت. روش‌ ها: در ابتدا موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي نر نژاد ويستار از روز تولد تا 60 روزگي به ‌صورت يك طرفه (چپ يا راست) و دوطرفه از سبيل محروم شدند. سپس تمايل ترجيحي حيوانات به روش آزمون معلق ‌شدن حيوان از دم در يك ماهگي مورد مطالعه قرار گرفت. همچنين با استفاده از آزمون تمايز سطوح، تشخيص تمايز زبري و نرمي حيوانات دوماهه ارزيابي شد. يافته‌ ها: مشخص شد كه حيوانات با محروميت يك طرفه از سبيل (راست يا چپ) در مقايسه با گروه‌ هاي كنترل و گروه محروميت از تمام سبيل ها، تمايل بيشتري به چرخش در جهت چپ داشتند (0/05  p). همچنين تشخيص زبري و نرمي در هر دو گروه محروم از سبيل يك طرفه (راست يا چپ) و دو طرفه نسبت به گروه موش هاي با سبيل سالم دچار اختلال مي ‌شود (0/05  p). نتيجه‌ گيري: محروميت طولاني مدت از سبيل تشخيص تمايزي لمس را كاهش مي دهد و مي تواند برتمايل ترجيحي رفتار غريزي برتري جانبي موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي تاثيرگذار باشد.