مفهوم‌سازي استعاره هاي قرآني از منظر شناختي: مطالعۀ موردي سوره‌هاي صافات و كهف

استعاره به‌مثابۀ بخش مهمي از گفتمان، نه تنها در همۀ صور زباني، بلكه در زبان دين هم جاي خود را باز كرده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي مفهوم‌سازي قرآني بر اساس انگارۀ استعارۀ مفهومي (انگاره‌ي اسم) ليكاف و جانسون (1980) به واكاوي انواع استعاره‌هاي مفهومي به‌كار‌رفته در سوره‌هاي صافات و كهف پرداخته است. ماهيت انجام اين پژوهشِ كيفي به‌صورت توصيفي-تحليلي بوده و داده‌ها از سوره‌هاي صافات و كهف به صورت كتابخانه‌اي گردآوري شده‌اند. نگارندگان درصددند تا نشان دهند كه خداوند چگونه در قرآن از انواع استعاره‌ها‌ي مفهومي استفاده كرده است. يافته‌ها بيان‌گر آن است كه استعاره‌هاي به‌كار‌رفته در اين سوره‌ها، هر سه نوع استعاره‌هاي مفهومي جهتي‌، ساختاري و هستي‌شناختي را در بر‌مي‌گيرد. همچنين، نتايج نشان داد كه تعداد استعاره‌هاي به‌كار‌رفته در سوره-هاي صافات و كهف به ترتيب يازده و نه مورد است كه در سورۀ صافات استعاره‌هاي جهتي از بيشترين ميزان كاربرد برخوردار بوده و در سورۀ كهف بيشترين كاربردِ استعاره نيز به استعاره‌هاي ساختاري اختصاص دارد.