بازتاب«أحسن القصص» در شعر مقاومت فلسطين(نمونه‌ي موردي محمود درويش و سميح القاسم)

قرآن كريم بادعوت به برداشتن انواع قيد وبندهاي جسمي و روحي از تن و روان انسان، بزرگترين انقلاب وعميق‌ترين تحول را در جامعه‌ي بشري ايجاد نمود، آيات وقصص آن سرشار از درس‌ها و عبرت‌ها در هشدار به ظالمان و غاصبان و دعوت مظلومان به پايداري وحق‌طلبي است؛ بويژه «أحسن القصص»ش كه با ظرافت خاص، با پيرنگ «إنّ ربّي لطيف لما يشاء»، رسيدن مظلوم از حضيض چاه به اوج جاه و از ذلت بردگي و زندان به عزّت عزيزي و سربلندي در امتحان را، به تصوير مي كشد.شاعران عرب بويژه شاعران فلسطين، با الهام از جنبه‌هاي مختلف داستان حضرت يوسف«ع» وسازگار نمودن ابعاد آن با تجربه‌ي شعري و واقعيت زمان خويش؛ ضمير ناخودآگاه مخاطبان شعرشان را به سوي دلالت‌هاي نوين اين ميراث ديني فراخوانده‌اند و با تمسك به آن به عنوان ميراث غير قابل مصادره ومحاصره‌ي مشترك بشري، به مقابله با محاصره سرزمين ومصادره فرهنگ خود برآمده‌اند. پژوهش حاضر، به روش توصيفي‌تحليلي، به بيان بازتاب جنبه‌هاي مختلف داستان حضرت يوسف«ع» در شعر دو شاعر برجسته‌ي مقاومت فلسطين، محمود درويش و سميح القاسم پرداخته و به اين نتيجه رسيده‌است كه اين دو شاعر با فراخوانيي هدفمند اين داستان قرآني، آن‌را سرچشمه‌ي جوشاني براي بيان زيباترين مضامين ادب پايداري ساخته وشخصيت‌هاي آن‌را نمادي براي وضعيت فلسطين، خيانت برخي كشورهاي عربي و رنج‌هاي شخصي خود قرار داده‌اند.