استعاره هاي مفهومي و طرح واره هاي تصويري در تبيين مفهوم انسان در آثار دكتر شريعتي و استاد مطهري (بر اساس نظريه زبانشناسي شناختي ليكاف وجانسون)

استعاره ها تجلي زباني استعاره هاي مفهومي هستند كه در زبان شناسي شناختي به فهميدن يك ايده يا يك حوزه مفهومي بر اساس ايده يا حوزه مفهومي ديگر اشاره مي كنند. يك حوزه مفهومي مي تواند متشكل از هرگونه سازماندهي منظم تجربيات انساني باشد. به اعتقاد ليكاف و جانسون( 1980 ) از استعاره ها نه تنها مي توان در مورد پديده ها سخن گفت بلكه مي توان به كمك آنها در مورد آنها انديشيد. پژوهش حاضر استعاره مفهومي و طرحواره تصويري مفهوم انسان را در آثار دكتر شريعتي و مطهري براساس زبانشناسي شناختي مورد بررسي قرار داده است كه پژوهشگر با استفاده از نظريه ليكاف و جانسون ( 1980 ) به تحليل طرحواره و استعاره ها پرداخته است. اين پژوهش از نوع تحليل – توصيف محتوا و بصورت كمي – كيفي مي باشد. پيكره داده هاي پژوهش حاضر را چهار اثر از آثار مطهري و شريعتي تشكيل مي دهد كه از هر كدام دو اثر انتخاب شده است. پژوهشگر پس از استخراج داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس و آزمون لگ خطي به تجزيه و تحليل داده ها پرداخته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه هردو نويسنده از استعاره هاي مفهومي و طرح واره هاي تصويري درتبيين مفهوم انسان در آثار خود استفاده كرده اند كه بسامر آنها در آثار شريعتي بيشتر بوده است. نتيجه ديگري كه از اين پژوهش بدست آمد نشان مي دهد كه تفاوت معناداري در ارائه، تنوع و فراواني انواع استعاره هاي مفهومي و طرح واره هاي تصويري در آثار مطهري و شريعتي وجود دارد.