شناسايي شاخص‌هاي مؤثر بر گردشگري روستايي با تأكيد بر رويكرد گردشگري پايدار(مورد مطالعه: مناطق روستايي استان اصفهان)

مقدمه:  خواستگاه ادبيات و توسعه مضامين علمي و عملياتي گردشگري پايدار، بيشتر از جنبه اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و كالبدي قابل بحث است كه پيشران هاي كاركردي خود را در دل طراحان و مفسران ملل توسعه يافته مي بيند.  از اين گذار، از گردشگري پايدار روستايي به عنوان شاهراه كليدي دنياي آتي در بهره برداري محيطي، سرزميني و محلي ياد مي شود.هدف:  هدف مقاله حاضر شناسايي شاخص هاي مؤثر بر گردشگري روستايي با رويكرد گردشگري پايدار در نواحي روستايي اصفهان است.روش شناسي:  روش تحقيق در پژوهش حاضر توصيفي - تحليلي و نوع آن ازنظر هدف، بنيادي است. براي جمع‌آوري اطلاعات از روش‌هاي‌ اسنادي و ميداني استفاده‌شده است. جامعه آماري 19 روستاي انتخابي هدف گردشگري استان اصفهان و از مجموع 3808خانوار ساكن در سكونتگاه‌هاي روستايي، با فرمول كوكران، حجم نمونه 349 خانوار برآورد و اين افراد با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. براي آزمودن مدل مفهومي پژوهش و بررسي تأثير ابعاد پژوهش بر توسعه گردشگري پايدار روستايي از تكنيك حداقل مربعات جزئي و از نرم‌افزار Smart PLS، استفاده گرديد.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي پژوهش مناطق روستايي استان اصفهان مي باشد.يافته ها و بحث:  يافته ها نشان مي دهد ضرايب t بين متغيرهاي اصلي پژوهش، بالاي 2.58 بوده يعني رابطه معنادار و مستقيم است؛ بدين ترتيب ابعاد اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي و كالبدي بر توسعه گردشگري روستايي تأثير مثبت و معناداري دارد كه مقدار R2 نشان مي‌دهد 94.3 درصد توسعه گردشگري روستايي با دستيابي به ابعاد چهارگانه تبيين شده و بعد اجتماعي با ضريب 0.89، تأثير بيشتري نسبت به ساير ابعاد بر توسعه گردشگري روستايي داشته است.نتيجه گيري: بنابراين به منظور ارتقاي سطح توسعه گردشگري روستايي شاخص هاي اقتصادي مورد توجه بيشتري قرار گيرد تا برايند نهايي توسعه گردشگري پايدار بهبود يابد.