طراحي مدل مديريت چالش‌هاي پياده‌سازي سازمان خودگردان غيرمتمركز (دائو)

در حال حاضر صنعت بيمه در ايران با چالش‌هايي نظير پيچيدگي در فرايندها، هزينه‌هاي بالا و كاهش اعتماد مشتريان روبه‌رو است. در نتيجه اين چالش‌ها، نيازمندي‌هاي جديدي براي بهبود عملكرد و افزايش اثربخشي در صنعت بيمه به وجود آمده است. در اين راستا، پياده‌سازي مدل سازمان خودگردان غيرمتمركز (دائو) به‌عنوان يكي از راهكارهاي نوين مطرح مي‌گردد كه با كمك فناوري بلاكچين و قراردادهاي هوشمند مي‌تواند به حل بسياري از مشكلات موجود در صنعت بيمه كمك كند. اين مفهوم در مركز اين پژوهش قرار دارد كه آيا دائو مي‌تواند در صنعت بيمه پياده‌سازي شود؟ چالش‌هاي پياده‌سازي سازمان دائو بيمه‌اي در ايران چيست؟ براي رسيدن به اهداف پژوهش از رويكرد كيفي و روش نظريه‌پردازي داده‌‌بنياد استفاده شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته بوده و به منظور گردآوري اطلاعات با به‌كارگيري روش نمونه‌گيري هدفمند با 16 متخصص و فرد خبره در صنعت بيمه (در سه حوزه مالي، فني و حقوقي) و برخي از استادان فعال در حوزه فناوري بلاكچين مصاحبه صورت گرفت. تحليل اطلاعات از روش استراوس و كوربين و مدل پارادايمي انجام گرفت و نتيجه اين تحليل استخراج 317 مفهوم، 69 مقوله و 24 عامل است. اين تحقيق براي اولين بار در كشور به بررسي پياده‌سازي سازمان دائو بيمه‌اي و عوامل مؤثر بر آن مي‌پردازد و چالش‌هاي پياده‌سازي را شناسايي و راهكارهايي را براي مقابله با آن‌ها ارائه مي‌نمايد. همچنين نتايج و پيامدهاي پياده‌سازي اين مدل مورد بررسي قرار مي‌گيرد.