طراحي مدل كوچينگ توسعه گردشگري پايدار در نظام آموزش و پرورش (مورد مطالعه استان گيلان)

استان گيلان به‌دليل داشتن جاذبه‌هاي طبيعي، تاريخي و فرهنگي بسيار زياد، پتانسيل بالايي در رشد و توسعه گردشگري دارد. بنابراين، در اين پژوهش سعي شده است با استفاده از ظرفيت سازمان آموزش‌وپرورش در انتقال مباني فرهنگي و همچنين، متناسب با شرايط و ويژگي‌هاي جغرافيايي، اقليمي، فرهنگي و اجتماعي استان گيلان، مدلي طراحي شود تا اين استان بتواند با استفاده از اجراي طرح كوچينگ «معلمان» زمينه توسعه پايدارگردشگري را فراهم آورد. اين پژوهش از حيث هدف، كاربردي است. روش گردآوري اطلاعات در پژوهش حاضر، به‌صورت كتابخانه اي و همچنين به‌روش ميداني از طريق مصاحبه و مشاهده بوده است. همچنين از روش تحليل محتواي كيفي به جهت بررسي محتواي مباني نظري، آيين نامه هاي اجرايي، مصاحبه‌هاي صاحب‎نظران و خبرگان و اسناد در اين تحقيق استفاده شده است. جامعه مشاركت كنندگان، متخصصان و افراد فعال درحوزه گردشگري و كوچينگ استان گيلان هستند كه در اين ميان افرادي كه تجربه، آگاهي و اطلاعات كافي و بهترين شرايط را براي ارائه اطلاعات مورد نياز در حوزه گردشگري پايدار داشتند، انتخاب شده اند. براي انتخاب نمونه، از روش نمونه گيري هدفمند و گلوله برفي استفاده شد كه بر اساس قاعده اشباع با استفاده از 15 مصاحبه اين مهم حاصل شد و به‌منظور اطمينان بيشترتا مصاحبه بيستم نيز ادامه پيدا كرد. براساس يافته ها، از جمله پيامدهاي اصلي و اصول گردشگري پايدار شامل حفظ، حراست و حمايت ازمحيط زيست، ساختارهاي اجتماعي، صيانت از فرهنگ‌ و آداب‌‌و‌رسوم جوامع است كه با بهره گيري از تكنيك كوچينگ مي‌توان تا حد ممكن به نكات مثبت گردشگري پايدار افزود و از نكات منفي آن نيز كاست.