شناسايي عوامل مؤثر بر كيفيت گردشگري ورزشي دسترس پذير (مورد مطالعه: سه استان شمالي ايران)

امروزه بخش زيادي از ذي نفعان گردشگري ورزشي دسترس پذير دو گروه ويژه معلولين و سالمندان هستند كه در فرايند برنامه ريزي هاي گردشگري ورزشي دسترس پذير كمتر مورد توجه قرار مي گيرند. با توجه به آمار سازمان جهاني بهداشت، حدود 15 درصد از جمعيت جهان معلول اند، لذا پژوهش حاضر در تلاش است تا در بستر واقعي، عواملي را كه بر كيفيت گردشگري ورزشي دسترس پذير در سه استان شمالي ايران(مازندران، گيلان، گلستان) موثر هستند، بررسي و تبيين نمايد اين پژوهش داراي رويكرد تفسيري، هدف اكتشافي، روش كيفي و استراتژي داده بنياد مبتني بر رويكرد ظاهرشونده (گليزري) است. جامعه مورد مطالعه افراد داراي سمت هاي علمي و اجرايي شامل، متخصصان و اساتيد حوزه مديريت ورزشي،گردشگري، جمعيت شناسي آشنا به موضوع پژوهش، سالمندشناسي؛ افراد ستادي در هيات هاي ورزشي، بهزيستي، شهرداري بودكه هدفمند و با تكنيك گلوله برفي انتخاب شد. روش گردآوري دادها مصاحبه نيمه ساختار يافته با 18 تن از خبرگان انجام شد. نتايج حاصل از تحليل مصاحبه ها و كدگذاري ها در دو مرحله كدگذار ي حقيقي و نظري نشان داد كه عوامل مؤثر بر استاندارد كيفيت گردشگري ورزشي در دسترس به ترتيب اهميت شامل عوامل اقتصادي، دانش و اطلاعات، فرهنگي- اجتماعي، عوامل محيطي ، عوامل مديريتي و ارتباطات بوده است كه در اين ميان عوامل اقتصادي با بيشترين تكرار در مصاحبه با خبرگان دار اي بيشترين اهميت و عامل ارتباطات با كمترين تكرار داراي اهميت كمتري نسبت به ساير ابعاد بوده است. ازآنجايي كه گردشگري ورزشي توانخواهان مورد غفلت قرار گرفته و با توجه به اينكه اهميت نقش عوامل اقتصادي در استانداردهاي كيفيت گردشگري ورزشي دسترس پذ ي ر ضرورت دارد، اين عامل بايد مورد توجه همه متوليان و نهاهاي ذي ربط ب خصوص مديران مربوطه قرار گيرد.