ورزش و رفتارهاي حامي محيط زيست بازديدكنندگان ازپارك هاي عمومي

اخيراً در زمينه مديريت مقصد گردشگري، تشويق افراد به انجام رفتارهاي حامي محيط‌زيست در حال گسترش است. در اين راستا، در اين پژوهش، ابعاد درگيري محيطي بازديدكنندگان (انس و عاطفه، فعال‌سازي و فرآيند شناختي) به‌عنوان نقش ميانجي در ارتباط بين كيفيت محيط درك شده و رفتار حامي محيط‌زيست به‌صورت يك مدل در نظر گرفته‌شده و همچنين نقش تعديل‌كنندگي نوع بازديدكنندگان (ورزشي و غيرورزشي) در اين ارتباطات بررسي شده است. جامعه آماري پژوهش، بازديدكنندگان يك پارك عمومي مبتني بر طبيعت در شهر ساري، استان مازندران بودند. داده‌هاي حاصل از 394 پرسشنامه از طريق آزمون معادلات ساختاري تجزيه‌وتحليل شد. نتايج حاكي از تائيد نقش ميانجي فرآيند شناختي (t=3.55, β=0.107) و عدم تائيد نقش ميانجي انس و عاطفه (t=1.03, β=0.048) و فعال‌سازي (t=0.006, β=0) بوده است. همچنين مشخص‌شده كه بين بازديدكنندگان ورزشي و غيرورزشي تفاوت معني‌داري در ارتباط بين كيفيت محيط درك شده و رفتار حامي محيط‌زيست به‌واسطه ابعاد درگيري محيطي وجود ندارد.