بررسي و گونه‌شناسي سفال‌هاي ساساني محوطۀ زروآوند 2

تپۀ زروآوند 2 واقع‌در محدودۀ شهر داودآباد فراهان، ازجمله محوطه‌هاي مهم ساساني در مطالعات باستان‌شناسي مابين فلات‌مركزي و غرب كشور محسوب مي‌شود كه در سال 1401ه‍.ش. مورد كاوش باستان‌شناختي قرار گرفته است. طي يك فصل كاوش در اين محوطۀ باستاني، آثار فرهنگي ازجمله سفال به‌دست آمد و باتوجه به اهميت سفال و نقش آن در مطالعات باستان‌شناختي سبب شد تا اين مادۀ فرهنگي در اين پژوهش مورد مطالعه قرار گيرد؛ ازهمين‌رو، براي اين پژوهش تعداد 86 قطعه سفال شاخص از دورۀ ساساني، از ميان 918 قطعه سفال به‌دست آمده از كاوش، براي مطالعه انتخاب گرديد. در ابتدا اين سفال‌ها برمبناي مشخصات فني و شكل مورد طبقه‌بندي و گونه‌شناسي قرار گرفتند. اين پژوهش داراي ماهيت بنيادي با رويكردي توصيفي-تحليلي است و روش گردآوري اين پژوهش داراي دو بخش مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني (سفال) است. هدف اصلي پژوهش، مطالعۀ كمي و كيفي سفال‌هاي ساساني محوطۀ زروآوند 2، طبقه‌بندي، گونه‌شناسي و گاهنگاري نسبي آن‌ها است؛ مقايسه به‌شكل تطبيقي با نواحي مجاور صورت‌گرفته است؛ پرسش‌هاي قابل طرح در اين پژوهش عبارتنداز: گونه‌هاي سفالي رايج در اين محوطه شامل چه مواردي هستند؟ و ديگري سفال ساساني تپۀ زروآوند 2 ارتباط اين محوطه را با كدام‌يك از ديگر حوزه‌هاي فرهنگي نشان مي‌دهد؟ نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه اشكال شناسايي شده درميان سفال‌هاي تپۀ زروآوند 2 به‌ترتيب فراواني شامل: كوزه، كاسه، خمره، بشقاب و تغار و متداول‌ترين نقوش تزئيني سفالينه‌ها نقوش كنده هستند. سفالينه‌ها اكثراً داراي پخت مناسب بوده و اين موضوع نشان از كنترل حرارت كوره براي پخت سفال است، هم‌چنين مقايسۀ تطبيقي انجام‌شده نشان‌داد، سفالينه‌هاي اين محوطه با محوطه‌هايي هم‌چون: چم‌روته، سيرم‌شاه، ارزانفود، قلعه‌يزدگرد، قلعه‌گوري، تپۀ هگمتانه، وليران، ماهور سياه، طسمي‌جان، ويگل و هراسگان، بردنكون، محوطه‌هاي ساساني شناسايي شده در بررسي‌هاي ماه‌نشان زنجان، شمال‌خوزستان و مياناب شوشتر و محوطۀ ابوشريفه در كشور عراق قابل ‌مقايسه و علاوه‌بر ويژگي‌هاي منطقه‌اي، بيشترين شباهت را با حوزه‌هاي فرهنگي غرب و فلات‌مركزي ايران را دارد.