حذف آرسنيك از آب آشاميدني با استفاده از ماده منعقد كننده آلوم

افزايش روز‎افزون جمعيت و همين طور تقاضاي انسان براي زندگي راحت تر موجب استفاده بيش از حد از منابع آب‌هاي سطحي و زيرسطحي شده و در نتيجه آن انواع عناصر سمي به محيط‎زيست وارد شده است. يكي از اين عناصر سمي آرسنيك است. آرسنيك از سمي‌ترين و خطرناك‌ترين عنصرهاي موجود در آب آشاميدني شناخته مي‌شود. هدف از اين تحقيق بررسي روش به حداقل رساندن ميزان اين ماده سمي به‎روش انعقاد و لخته سازي در آب آشاميدني است. در روش انعقاد و لخته سازي براي حذف آلاينده يك مقدار بهينه از pH و ماده منعقدكننده وجود دارد كه در كمتر و بيشتر از اين مقادير بهينه درصد كاهش حذف آلاينده كمتر مي شود. به‎منظور تعيين شرايط بهينه حذف آرسنيك به‎روش انعقاد و لخته‌سازي، در مرحله اول ميزان pH بهينه به كمك آزمايش جار تعيين شد و مقدار آن 6 به‎دست آمد. سپس با انتخاب آلوم به‎عنوان ماده منعقدكننده و آهك به‎عنوان كمك منعقدكننده و هم‎چنين ميزان pH بهينه، مقدار بهينه ماده شيميايي 7.5 ميلي گرم بر ليتر به‎دست آمد، كه تعيين نقاط بهينه در شرايط موجود را مي‌توان نوآوري در اين تحقيق ناميد. در پايان غلظت باقيمانده آرسنيك به‎روش طيف‎سنجي جذب اتمي هيدريد تعيين ‌شد. با توجه به غلظت آرسنيك نمونه آب ورودي كه  برابر با 91 ميكروگرم بر ليتر بود، آزمايش جار در طي دو مرحله با منعقدكننده‌ آلوم صورت گرفت. با توجه به ميزان pH بهينه به‎دست آمده در غلظت‌هاي مختلفي از مواد منعقدكننده و هم‎چنين غلظت ثابتي از مواد كمك منعقدكننده، راندمان حذف آرسنيك در بهترين حالت با منعقدكننده آلوم به 88.46 درصد رسيد كه برابر با 10 ميكروگرم بر ليتر است و با توجه به ميزان استاندارد سازمان بهداشت جهاني، نتيجه قابل‎قبولي است. نتيجه اين پژوهش بيان‎گر آن است كه روش انعقاد و لخته‌سازي با منعقدكننده آلوم و ميزان ثابتي از آهك به‎عنوان كمك منعقدكننده، كارايي قابل‎قبولي در حذف آرسنيك دارد و مي‌تواند گزينه مناسبي براي حذف آرسنيك باشد.