بررسي فني، محيط‌ زيستي و اقتصادي نمك ‎زدايي آب شور و تحليل شرايط براي ايران

فناوري ‌هاي نمك ‎زدايي آب شور به ‎عنوان يك راه ‎كار موثر و مطمئن براي تامين آب طي چند دهه اخير تكامل يافته‌اند. توسعه واحدهاي نمك ‎زدايي در سواحل جنوبي ايران كه با معضل كمبود منابع آب شرب مواجه است، به‌عنوان يكي از راه‌ حل‌ هاي اصلي تامين پايدار آب مدنظر است. در پژوهش حاضر، با مطالعه سه كشور پيشرو در نمك‎زدايي آب دريا، مسير توسعه و مشخصات تاسيسات آن‎ها مورد ارزيابي فني، اقتصادي و محيط‌زيستي قرارگرفته و مطابقِ شرايط بومي كشور، مدل بهينه توسعه واحدهاي نمك‎زدايي در ايران، ارائه مي‌شود. بنابر تجربيات موجود و نتايج تحقيقات علمي، پساب شور، آسيب در ورودي، مصرف بالاي انرژي و فقر مواد معدني در آب توليد‌شده، چهار چالش اصلي در نمك‎زدايي آب دريا است. براساس يافته‌هاي اين مطالعه، افزايش ظرفيت روزانه فعلي كشور در نمك‎زدايي آب دريا از 585،000 به حداقل 1،150،000 مترمكعب‌ براي تامين مصارف شرب استان‌هاي داراي كمبود آبي، ضروري است. برمبناي تحليل اقتصادي انجام شده با احتساب بهاي برق يارانه‌اي در ايران، قيمت تمام‌شده هر مترمكعب آب براي مجاور دريا، كرمان، يزد و بيرجند به ترتيب برابر 432، 702، 972 و 1026 هزار ريال برآورد مي‌شود. هم‎چنين، به لحاظ شوري و مسائل محيط‌زيستي، مكان‌يابي واحدهاي نمك‎زدايي در سواحل مكران بر سواحل خليج ‌فارس مزيت دارد.