شناسايي و سنجش اهميت شاخص‌ هاي سياست ‌گذاري فضايي مديريت ريسك سيلاب روستايي

سياست گذاري فضايي در خصوص مديريت ريسك سيلاب به يك سري اعمالي گفته مي شود كه براي دستيابي به يك راه‌حل منطقي در كاهش آسيب هاي ناشي از سيلاب همچنين كاستن از گسترش سيلاب است. سياست گذاري فضايي مديريت ريسك سيلاب روستاها در تقاطع بسياري از ملاحظات مديريتي قرار دارد و به همين هنگام تدوين سياست هاي فضايي مديريت ريسك سيلاب بايد به شاخص هاي متعدد اعم از محيط‌زيستي، اقتصادي، اجتماعي – فرهنگي، مديريتي – نهادي و كالبدي (كاربري اراضي) كه هر يك داراي تعداد زيادي گويه مي باشند توجه نمود در همين راستا پژوهش حاضر به بررسي اهميت هريك از اين شاخص هاي پنج گانه در تدوين سياست گذاري فضايي مديريت ريسك سيلاب در روستاها پرداخته است. با توجه به نوع هدف پژوهش كه مقوله اهميت شاخص ها در سياست گذاري فضايي است، جامعه آماري پژوهش را متخصصين امر اعم از اعضا هيئت‌علمي متخصص در اين راستا فارغ التحصيلان و دانشجويان دكتري با عنوان رساله مرتبط و مسئولين امر مي‌باشند به همين منظور تعداد 70 نمونه انتخاب شده است. پرسشنامه مرتبط از منظر آن‌ها داراي سطح روايي مطلوب و ميزان پايايي با مقدار ضريب آلفاي كرون باخ 0.97 است كه سطح بسيار مطلوبي را نشان مي دهد با توجه به نوع شاخص ها و تعداد نمونه سعي بر آن گرديد تا از طريق آزمون هاي آماري آنوا و جهت تكميل عملكرد آن از آزمون آماري تعقيبي دانكن استفاده شده است كه نتايج اين بررسي حاكي از آن است كه شاخص محيط‌زيستي كمترين ميزان اهميت را با مقدار 2.9484 در طيف يك به همراه شاخص اقتصادي با مقدار 3.1056 قرار گرفته است. شاخص هاي اجتماعي – فرهنگي با مقدار 3.2381 و مديريتي – نهادي با مقدار 3.3105 هم سايه در طيف دو شده اند و اين دو شاخص (اجتماعي – فرهنگي و مديريتي – نهادي) و تنها شاخصي كه به‌صورت مجزا در طيف آخر قرار گرفته و در طيف هاي ماقبل جايگاهي ندارد شاخص كالبدي (كاربري اراضي) است كه تنها با مقدار 3.4186 در گروه سوم قرار گرفته است و بيشترين زيرمجموعه را به خود اختصاص داده است كه اين امر نشان از اهميت بيشتر اين شاخص در بحث سياست گذاري فضايي مديريت ريسك سيلاب روستاها بوده است.