شناسايي عوامل كم‏رنگ‌‌شدن مسيريابي ساحلي در واحدهاي شناور

ناوبري ساحلي از ديرباز در دريانوردي‏ها جزو لاينفك و جدانشدني تعيين موقعيت شناور در آب‌هاي نزديك به سواحل بوده و در ابعاد مختلف اعم از نظامي،تجاري و گردشگري مورداستفاده قرار مي‏گرفته است. در دهه‏هاي اخير با توسعه سامانه‏هاي كمك‌ناوبري الكترونيكي و ماهواره‏اي و با توجه به دسترسي آسان ،دقت بالا در موقعيت‏يابي و سهولت در كاربري اين سامانه‌ها، استفاده از تكنيك‌هاي ناوبري ساحلي براي بدست‌آوردن موقعيت شناورها كم‏رنگ‌ گرديده است .سامانه‌هاي كمك‌ناوبري ماهواره‌اي و الكترونيكي به دلايل وابستگي به منبع تغذيه،خواست كشور سازنده و همچنين وقوع شرايط اضطراري به‌صورت هميشگي در دسترس نمي‏باشند و استفاده موازي از اين سامانه‌ها با روش‌هاي ناوبري ساحلي براي دريانوردي ايمن،راهكار مناسبي به نظر مي‏رسد. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي-پيمايشي عوامل مؤثر بر كم‏رنگ‌‌شدن ناوبري ساحلي در واحدهاي شناور موردمطالعه قرار گرفته است. در اين پژوهش ابتدا با مصاحبه از 8 نفر از خبرگان عرصه ناوبري، متغير‌ها(تجهيزات كمك‏ناوبري، آموزش ،عوامل انساني و عوامل محيطي) انتخاب گرديده و با استفاده از روش رتبه‌بندي فريدمن نكات كليدي استخراج‌شده است و سپس با استفاده از اين نكات كليدي پرسشنامه تكميل و براي جمع‌آوري نظرات حجم نمونه از جامعه آماري استخراج‌شده و سؤالات پرسشنامه با توجه به كدهاي به‌دست‌آمده از دل مصاحبه ، طراحي و بر اساس حجم جامعه 200 نفري (افسران ناوبر واحدهاي شناور كه در حال حاضر يا گذشته روي واحدهاي شناور فعال بوده اند ) حجم نمونه 127 نفري بر اساس جدول مورگان تعيين گرديده است. پرسشنامه براي 127 نفر از افسران ناوبر كه در حال خدمت در واحدهاي عملياتي مي‌باشند ارسال و با استفاده از رتبه‌بندي فريدمن و نرم‌افزار(اس پي اس اس) مورد تجزيه‌وتحليل قرارگرفته است. بر اساس رتبه‌بندي فريدمن متغيرهاي مؤثر بر كم‏رنگ‌‌شدن ناوبري ساحلي در واحدهاي شناور به چهار متغير عوامل انساني، سامانه‏هاي كمك‌ناوبري، آموزش، و عوامل محيطي طبقه‌بندي‌شده است.