ضرورت بازتصحيح ديوان مجيرالدين بيلقاني

مجيرالدين بيلقاني (متوفي: 586 هـ) از شاعران معروف قرن ششم و از برجسته‌ترين سرايندگان مكتب ارّان در شعر فارسي است كه به نسبت معاصران خويش، اشعاري ساده و روان سروده است. تنها چاپ از ديوان اشعار او را محمد آبادي باويل، به‌عنوان رسالۀ دكتري خويش در سال 1353 و زير نظر مهدي محقق، مظاهر مصفا و احمد مهدوي دامغاني انجام داد كه در سال ۱۳۵۸ در تبريز منتشر شد. اين چاپ به ‌دليل فضل تقدّم در جاي خود ارزشمند است، اما بررسي‌هاي انجام ‌گرفته نشان مي‌دهد كه كاستي‌هايي در آن راه يافته است تا جايي كه امروزه با پيداشدن نسخه‌هاي جديد كه مصحح پيشين بدان‌ها دسترسي نداشته، امكان بازتصحيح اين ديوان فراهم شده است. اين پژوهش، پس از انجام بازتصحيح انتقادي ديوان مجيرالدين براساس بيش از ۳۰ نسخۀ خطي، با هدف برجسته‌كردن كاستي‌هاي چاپ پيشين و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي، به شيوۀ تحليلي _ توصيفي نگاشته شده است. جايگاه شاعران حوزۀ ارّان در شعر فارسي، همچنين بايستگي مطالعه دربارۀ اشعار مجيرالدين، اهميت و ضرورت تحقيق را نمايان مي‌كند و نتيجۀ كلي آن، مشخص‌كردن كاستي‌هاي چاپ پيشين ديوان مجيرالدين و بيان ضرورت بازتصحيح  آن است. براساس دستاورد اين پژوهش، انتساب سروده‌هاي ديگر شاعران به مجيرالدين، گزارش‌نكردن پاره‌اي از اشعار او، ضبط برخي اشعار به دو شكل جداگانه، بدخواني، به‌گزيني‌هاي نادرست و تعليقات نادرست يا نارسا عمده‌ترين كاستي‌هاي تصحيح پيشين به شمار مي‌رود.