مدل سازي مطلوبيت زيستگاه گونه تشي (Hystrix indica) در پارك ملي خجير با استفاده از روش حداكثر آنتروپي (MaxEnt)

آگاهي از عوامل موثر بر مطلوبيت زيستگاه گونه‌ها و محدوده پراكنش زيستگاه هاي مطلوب اهميت اساسي در بر‌نامه‌ريزي به منظور مديريت و حفاظت پويا و پايدار گونه‌ها و نتيجتا حفظ توازن در روابط اكولوژيكي زيستگاه دارد. با توجه به عدم بررسي و پژوهش هاي ميداني در مورد وضعيت‌بوم شناسي گونه تشي و خصوصيات منحصربه فرد در وجوه ريخت‌شناسي، رفتار‌شناسي و نيز طيف تاثيرات گونه، بر پايداري وضعيت‌بوم‌شناختي زيستگاه هاي كشور، تحقيق حاضر با هدف مدل سازي مطلوبيت زيستگاه تشي، بزرگ ترين گونه جونده كشور در‌بازه زماني مهر‌ماه سال 1396 تا دي‌ماه 1397 و طي 30 نوبت پايش دقيق ميداني در پارك ملي‌خجير، جهت تعيين مهم ترين متغيرهاي زيستگاهي موثر بر حضور گونه انجام شد. در اين پژوهش تعداد ۱۳۰ نقطه حضور مبني بر نمايه‌هاي مستقيم و غير‌مستقيم حاصل از فعاليت گونه با استفاده از دستگاه GPS، ثبت گرديد. از روش حداكثر آنتروپي MaxEnt براي مدل سازي مطلوبيت زيستگاه گونه تشي استفاده شد. براساس نتايج، مقدار AUC معادل 0/9 به دست آمد كه بيانگر اعتبار بالاي مدل است. نتايج نشان داد كه به ترتيب تيپ پوشش‌گياهي، جهت جغرافيايي، ارتفاع، شيب و فاصله از جاده بيش ترين تاثير را بر حضور‌ و فعاليت گونه داراست. نتايج به دست آمده مي تواند ابزاري مناسب جهت شناسايي عوامل موثر بر حضور گونه  و مديريت صحيح  تشي در منطقه مورد مطالعه و ساير زيستگاه هاي اين گونه باشد.