تأثير استفاده از منابع مختلف منگنز بر عملكرد تخم گذاري و ذخايرمنگنز در بافت هاي بدن مرغ هاي تخم گذار مسن سويه هاي لاين

آزمايشي به منظور بررسي تأثير استفاده از دو شكل ماده معدني و آلي منگنز بر عملكرد، كيفيت تخم مرغ و ذخيره مقادير منگنز در بافت هاي منتخب بدن مرغ هاي تخم گذار مسن انجام شد. تعداد 250 قطعه مرغ تخم گذار لگهورن سويه هاي لاين (36 W) با سن 80 هفته در پنج تيمار و پنج تكرار و 10 قطعه مرغ در هر تكرار در قالب طرح كاملاً تصادفي اختصاص داده شدند. تيمارهاي آزمايشي عبارت بودند از: شاهد (بدون استفاده از مكمل منگنز)، تيمارهاي حاوي 100 درصد سولفات منگنز (جيره يك)، 75 درصد سولفات منگنز و 25 درصد كيلات آلي منگنز (جيره دو)، 50 درصد سولفات منگنز و 50 درصد كيلات آلي (جيره سه) 25 درصد سولفات منگنز و 75 درصد كيلات آلي (جيره چهار). نتايج نشان داد كه افزايش معني داري در رابطه با مصرف خوراك، درصد تخم گذاري، وزن تخم مرغ و توده تخم مرغ بين جيره سه و چهار با تيمار شاهد وجود داشت (0/05 P). هم چنين وزن تخم مرغ در جيره يك و دو نسبت به جيره پايه افزايش معني داري داشت. ضريب تبديل خوراك در جيره سه و چهار كاهش معني داري نشان دادند (0/05 P). اختلاف معني داري در صفات كيفي تخم مرغ بين تيمارهاي آزمايشي مشاهده نشد (0/05 P). منگنز استخوان درشت ني به طور معني داري در جيره هاي دو، سه و چهار نسبت به جيره پايه افزايش داشت (0/05 P). غلظت منگنز زرده و پوسته تخم مرغ در جيره يك، سه و چهار نسبت به جيره پايه افزايش داشت (0/05 P). تيمارهاي آزمايشي بطور معني داري باعث افزايش غلظت منگنز در سرم و كبد شدند (0/05 P) افزايش زيست فراهمي منگنز مي تواند دليلي بر جذب بيش تر منگنز جيره باشد كه باعث بهبود عملكرد توليدي مرغ هاي تخم گذار مسن شده است.