مطالعۀ تلفات ناشي از آلودگي آبشش ماهيان خاوياري سيبري (Acipenser baerii) به انگل ديكلي بوتريوم آرماتوم (Diclybothrium armatum) در مزارع پرورشي ماهيان خاوياري استان هاي قم و مازندران

ماهيان خاوياري يا تاس ماهيان از ارزشمندترين گونه هاي آبزيان در سراسر جهان به شمار رفته و از ديدگاه تجاري و اقتصادي از اهميت به سزايي برخوردارند. انگل ترماتود منوژن ديكلي­بوتريوم آرماتوم يكي از انگل هايي به شمار مي رود كه نسبت به ميزبان خود اختصاصيت داشته و متعاقب تهاجم به ميزبان، سبب بروز علائمي نظير اختلال در سيستم تنفسي، آسيب هاي متعدد آبششي، كاهش تحرك، شناي سطحي، بلعيدن حباب هاي هوا در نزديكي سطح آب و تلفات مداوم در ماهيان خاوياري سيبري مي گردد. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي عوامل تلفات در ماهيان خاوياري سيبري مزارع پرورشي ماهيان خاوياري استان هاي قم و مازندران بود. در اين مطالعه، 20 عدد ماهي خاوياري سيبري با اندازۀ 80 الي 90 سانتي متري در طي ماه هاي ارديبهشت و شهريور سال 1399 از مزارع پرورشي ماهيان خاوياري به كلينيك آبزيان دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران ارجاع شده و از لحاظ ويژگي ها و خصوصيات ظاهري، مورد بررسي و پايش قرار گرفتند. در بررسي هاي ماكروسكوپيك اوليه، شماري از انگل ها در بافت آبشش ماهيان خاوياري سيبري با چشم غيرمسلح قابل مشاهده بوده ولي نشانه اي از حضور عوامل بيماري زاي انگلي در بافت آبشش ماهيان ازون برون و فيل ماهي وجود نداشت. سپس، به منظور بررسي بهتر آلودگي هاي انگلي، از بافت آبشش ماهيان، گسترش مرطوب تهيه و در زير ميكروسكوپ نوري به دقت بررسي شدند كه بر اساس كليد­هاي تشخيصي موجود، حضور انگل هاي منوژن ديكلي­بوتريوم آرماتوم در آبشش ماهيان خاوياري سيبري مورد تاييد قرار گرفت. به منظور درمان ماهيان مبتلا، اقدام به تجويز حمام نمك (به منظور افزايش شوري آب) به ميزان 20 گرم بر ليتر و به مدت 7 روز (روزانه 1 ساعت) شد.