شناسايي ريسك عوامل ايجاد آلودگي محيط زيستي سكوهاي گازي فراساحلي (مطالعه موردي: ميدان گازي پارس جنوبي)

كاهش منابع انرژي در جهان و افزايش تقاضاي آن انسان را به سمت استخراج نفت و گاز حتي در اعماق درياها سوق داده است؛ لذا توجه به مديريت محيط زيستي مصرف انرژي ضرورتي انكار ناپذير است. منطقه مورد مطالعه ميدان گازي پارس جنوبي مي باشد كه بر روي خط مرزي مشترك ايران و قطر قرار گرفته است. اولين قدم براي پياده سازي مديريت ريسك، شناسايي ريسك است. تحقيق حاضر از نتايج ارزيابي ريسك سال هاي قبل، گزارش هاي HAZOP و از طريق مصاحبه با برخي متخصصان حوزه استخراج نفت و گاز از دريا بهره گيري نمود. عوامل ايجاد كننده آلودگي استحراج شدند و اطلاعات مورد نياز هر عامل شامل احتمال رخداد ريسك، شدت اثر ريسك و ميزان كنترل ريسك مشخص گرديد. سپس اقدام به تهيه نقشه ريسك گرديد و در نهايت رتبه بندي ريسك ها به انجام رسيد. نتايج نشان داد 6 عامل داراي بالاترين شدت تأثير ريسك مي باشند كه هم زمان در گروه ريسك هاي با ماهيت اضطراري نيز قرار دارند. اين عوامل عبارتند از: 1- فلرينگ با فشار كم، 2- فعاليت چاه ها، 3- بهره برداري از سكو، 4- تأمين و انتقال،5- فعاليت جرثقيل ها بر روي سكو و 6- فعاليت هيليكوپترها بر روي سكو. در نتايج پژوهش حاضر مشخص گرديد كه فلرينگ با فشار كم داراي بيش ترين شدت تأثير ريسك مي باشد كه جز ريسك هاي اضطراري نيز مي باشد. فرآيند مشعل سوزي مي‌تواند تركيبات گوگرد دار ايجاد نمايد كه آثار زيانباري روي سلامتي انسان، محيط زيست و كيفيت هوا خواهد داشت.