پيش بيني پراكنش خرچنگ مانگرو ( 1852, Macrophthalmus (Macrophthalmus) sulcatus (H. Milne Edwards در پاسخ به گرمايش جهاني

خرچنگ هاي خانواده Macrophthalmidae نقش اكولوژيكي مهم در زنجيره غذايي مانگروها ايفا مي كنند. در اين مطالعه، با استفاده از روش مدل سازي MaxEnt، پراكنش اخير و آينده گونه Macrophthalmus (Macrophthalmus) sulcatus مدل سازي شد. مشاهدات پراكنش گونه از پايگاه هاي داده اي برخط، مقالات، و جمع آوري هاي موزه اي، به دست آمد. دماي سطح آب دريا و عمق مهم ترين محرك هاي پراكنش خرچنگ مانگرو بودند. در مدل سازي اخير، مناسب ترين محيط ها عمق كم تر از 32/34 متر، دماي 27/82 (درجه سانتي گراد)، شوري 40/44-11/02 (پي پي ام) و سرعت جريان 0/04 (متر بر ثانيه) و در  مدل سازي آينده، نواحي ساحلي با عمق كم تر از 44/33 متر، دماي 28/86 (درجه سانتي گراد)، شوري 38/77 (پي پي ام) و سرعت جريان 0/01 (متر بر ثانيه) بود. مدل­  سازي آينده نشان داد كه اين گونه در پاسخ به تغييرات آب و هوايي، گستره پراكنش خود در آينده را محدود خواهد كرد و گسترش محيط­  هاي با شرايط زيستگاهي پايين براي گونه، از 23/52 به 27/27 درصد، و كاهش محيط هاي با شرايط زيستگاهي متوسط از 38/23 به 33/33 درصد در آينده، مشاهده خواهد شد. در نهايت تفسير خروجي MaxEnt، آسيب پذيري خرچنگ مانگرو را به تغييرات آب و هوايي در آينده، با توجه به محدود شدن پراكنش آينده، نشان داد و اين كه آن ها چگونه ممكن هست به تغييرات در شرايط آب و هوايي، از طريق محدود شدن پراكنش خود، پاسخ دهند.