مقايسه ميزان ايجاد افراد عقيم در گوپي (Poecilia reticulata) و سيچلايد گورخري (Cichlasoma nigrofasciatum) تحت تيمار خوراكي هورمون 17آلفا- متيل تستوسترون

مقدمه: عقيم سازي ماهيان معمولاً با هدف دستيابي به رشد بيش تر و جلوگيري از توليد مثل زودهنگام و نامطلوب انجام مي شود. تغيير جنسيت و عقيم سازي با هورمون هاي استروئيدي يكي از روش هاي مرسوم در آبزي پروري ماهيان زينتي مي باشد؛ هم چنين تفاوت در ميزان حساسيت ماهيان زنده زا و تخم گذار به تيمار هورموني به اثبات رسيده است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه اي ميزان بروز عقيمي ناشي از تيمار خوراكي هورمون 17آلفا-متيل تستوسترون (MT) در گونه زنده زاي گوپي Poecilia reticulata و گونه تخم گذار سيچلايدگورخري Cichlasoma nigrofasciatum، انجام پذيرفت. بچه ماهيان گوپي و سيچلايدگورخري در هفت گروه جداگانه تقسيم شدند و هر گروه هم زمان با اولين تغذيه خارجي به ترتيب با استفاده از غذاي واجد 30، 60، 100، 150، 200، 300 و صفر (شاهد) ميلي گرم هورمون 17 آلفا–متيل تستوسترون به ازاي هر كيلوگرم غذا، 6 وعده در روز به مدت 40 روز غذادهي شدند. هر تيمار با سه تكرار و تعداد 40 قطعه ماهي انجام شد. پس از پايان دوره تجويز هورمون، گناد ماهيان مورد بررسي بافت شناسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تيمار 300 ميلي گرم هورمون MT به ازاي هر كيلوگرم غذا در ماهي سيچلايد گورخري منجر به توليد 97/6% و در ماهي گوپي منجر به توليد 37/7% افراد عقيم گرديد كه با ساير تيمارها اختلاف معني داري داشت (P 0/05)، هم چنين نتايج نشان داد كه رابطه مستقيم و معني داري بين افزايش غلظت هورمون و توليد افراد عقيم وجود دارد. ماهيان سيچلايد گورخري در مقايسه با گوپي در خصوص تاثيرپذيري از هورمون حساسيت بيش تري نشان دادند. در نتيجه گيري كلي مي توان بيان نمود كه استفاده از غذاي حاوي هورمون سبب ايجاد جمعيت هاي عقيم شده و بدين ترتيب از توليد مثل زودهنگام و نامطلوب جلوگيري مي شود. در نتيجه كاهش مدت زمان لازم براي رسيدن ماهي ها به اندازه فروش، به لحاظ بهره وري زماني و اقتصادي براي كارگاه هاي تكثير و پرورش مفيد است.