بررسي الگوي تجمع زيستي فلزات سنگين در بافت نرم اويستر صخره‌اي (Saccostrea cucullata) در سواحل شمالي درياي مكران

مقدمه: استفاده از دوكفه اي‌ها به عنوان گونه‌هاي شاخص زيستي جهت ارزيابي آلودگي‌هاي محيط زيست دريايي همواره مورد توجه محققين بوده است. در اين تحقيق ميزان تجمع فلزات سنگين مس، نيكل و كادميوم در بافت نرم اويستر صخره‌اي (Saccostrea cucullata) در طي دو فصل پاييز 1399 و بهار 1400 در ۴ ايستگاه گواتر، بريس، رمين و تيس در سواحل شمالي درياي مكران مورد بررسي قرار گرفت. پس از نمونه برداري و جدا نمودن بافت نرم طبق دستورالعمل‌هاي استاندارد، رطوبت گيري، توزين و هضم شيميايي شد و غلظت فلزات به كمك دستگاه جذب اتمي 220 Varian Spectr AA تعيين گرديد. طبق نتايج، در هر دو فصل پاييز و بهار الگوي تجمع به صورت مس نيكل كادميوم بوده و بين فصول، اختلاف معني داري مشاهده شد (0/05 p). در فصل پاييز در بين ايستگاه‌ها، بالاترين مقادير براي فلز مس اسكله گواتر (61/42±268/48)، نيكل اسكله رمين (0/75±9/06) و كادميوم اسكله تيس (0/09±0/182 ميكروگرم بر گرم وزن خشك) و در فصل بهار، براي فلز مس رمين (49/19±229/82) براي فلز نيكل گواتر (4/21±14/72) و براي فلز كادميوم  (0/002±0/095 ميكروگرم بر گرم وزن خشك) در تيس ثبت گرديد. ميان ايستگاه‌ها از نظر غلظت فلزات در هر فصل اختلاف معني‌داري مشاهده شد (0/05 p). فلز مس به دليل ضروري بودن، همواره بالاترين ميزان تجمع در بافت نرم را داشته است. در مقايسه با استاندارد جهاني FAO تنها فلز نيكل غلظت بالاتري داشت كه با توجه به عدم وجود صنايع مرتبط در منطقه مورد مطالعه، منشاء طبيعي مي‌تواند عامل اصلي آن باشد.