بررسي تغييرات زيستگاه پرندگان آبزي و كنار آبزي تالاب هامون در ارتباط با تغييرات منابع آبي

تالاب‌ها بوم سازگان‌هاي ارزشمندي براي حفظ تنوع زيستي مي‌باشند كه در مناطق خشك با فراهم آوردن منابع آبي از اهميت بيش تري برخوردار هستند. در اين مطالعه روند تغييرات پهنه آبي تالاب هامون در ارتباط با تغييرات وسعت زيستگاه پرندگان آبزي و كنار آبزي بررسي شد. تغييرات سطح پهنه آبي در سال‌هاي 1356، 1379، 1394 و 1399 با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي مشخص شد. با استفاده از روش حداكثر آنتروپي و مدل خطي-وزني نقشه مناطق مطلوب زيستگاه پرندگان آبزي و كنارآبزي در سال‌هاي مورد مطالعه به دست آمد. سپس تغييرات پهنه آبي در ارتباط با تغييرات مساحت زيستگاه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد در سال 1356سطح پهنه آبي در حدود 321056/8 هكتار بوده است كه باعث تامين 301594/9 هكتار زيستگاه براي پرندگان آبزي و كنار آبزي شده است. اما سال 1379 كه به علت عدم وجود منابع آبي تالاب كاملا خشك شده زيستگاه پرندگان به طور كلي از بين رفته است. در سال‌هاي 1394 و 1399 اگرچه تالاب كامل آبگيري نشده و به ترتيب بخشي از تالاب در حدود 81000 و 190000 هكتار آبگيري شده اما به ترتيب باعث تامين 50000 و 83000 هكتار زيستگاه شده است. نتايج اين مطالعه مناطقي كه در دوران محدوديت آبگيري امكان تامين فاكتورهاي زيستگاهي دارند را به صورت مكاني مشخص كرده است. نتايج به دست آمده از اين مطالعه علاوه بر بيان علمي اهميت حفظ تالاب‌ها، در تصميم گيري‌هاي مديريتي منطقه نيز كاربردي هست.