بررسي تنوع و پراكنش دوكفه اي هاي مناطق بين جزر و مدي صخره اي در جزيره قشم

تنوع زيستي و پراكنش مكاني دوكفه اي ها در هشت ايستگاه (طولا1، طولا2، آفتاب، دفاري، تانگو، هوافضا، بيوتكنولوژي و جزيره ناز) در سواحل صخره اي قشم و در دو فصل تابستان و زمستان 1397 بررسي شد. در هر ايستگاه 1 تا 2 ترانسكت عمود بر ساحل دريا تعيين شد. در اين مطالعه 14 گونه دوكفه اي از 8 خانواده شناسايي شد. حداكثر فراواني دوكفه اي ها در فصل زمستان با ميانگين 75 عدد در متر مربع در ناحيه high ايستگاه طولا2 و حداقل فراواني آن در فصل تابستان با ميانگين 11 عدد در متر مربع در ناحيه Mid ايستگاه بيوتكنولوژي مشاهده گرديد. دوكفه اي Pinctada radiata در تمام ايستگاه ها گونه غالب (%9/73) بود. نتايج آزمون nMDS وجود اختلاف در ساختار و تركيب گونه اي جمعيت دوكفه اي ها در ميان فصل ها و ايستگاه هاي مختلف را تاييد نمود. بيش ترين ميزان تنوع گونه‌اي (شاخص شانون) در فصل زمستان در ناحيه high ايستگاه تانگو (2/55) و كم ترين مقدار آن در فصل تابستان در ناحيه high ايستگاه هوافضا (1/65) مشاهده شد. بيش ترين ميزان غناي گونه اي (شاخص مارگالف) در فصل تابستان در ناحيه  high ايستگاه طولا1 (3/73) و كم ترين مقدار آن در فصل زمستان در ناحيه mid ايستگاه بيوتكنولوژي (1/87) ثبت گرديد. بر اساس نتايج آزمون سيمپر، بيش ترين درصد مشاركت در عدم تشابه Bray-Curtis از نظر تراكم گونه اي، بين دو فصل تابستان و زمستان و در ايستگاه هاي مختلف نمونه برداري مربوط به گونه Saccostrea cucullata است. ساختار جمعيت دوكفه اي ها در ايستگاه هاي مورد مطالعه تحت تاثير عوامل مختلف از جمله تغييرات فصلي، توريست و مناطق مسكوني مي باشد.