بررسي شاخص هاي زيستي در پايش كيفي تالاب شادگان

اين مطالعه در سال 1391در 6 ايستگاه تعيين شده در تالاب شادگان انجام شد. نمونه‌برداري در دو فصل بهار و تابستان انجام گرفت. عمليات نمونه برداري شامل نمونه برداري از رسوبات بستر و نمونه برداري از آب جهت تعيين پارامترهاي فيزيكي و شيميايي آب مي باشد. در بين رده‌هاي شناسايي شده بيش‌ترين درصد فراواني مربوط به رده شكم‌پايان و پس از آن رده دوكفه‌اي‌ها در دو فصل بوده است در حالي كه پارامترهاي دما، DO ،EC ،PH و هدايت الكتريكي در بين ايستگاه‌هاي نمونه‌برداري و بين دو فصل داراي اختلاف معني‌داري بودند (0/05 P). بيش ترين مقدار شاخص سيمپسون و كامارگو در فصل تابستان به ثبت رسيد كه بيانگر تنوع بيش تر ماكروبنتوزها در فصل بهار است هم چنين بالاترين ميزان شاخص هاي شانون، بريليون و N1 در فصل بهار بوده است كه نشان دهنده تنوع بالاي ماكروبنتوزها است. بر اساس نتايج شاخص BMWP كيفيت آب ايستگاه هاي مورد نظر در فصول بهار و تابستان در طبقه كيفي ضعيف قرار گرفت. نتايج آناليز آماري شاخص هيلسنهوف نشان داد كه در فصل بهار، ايستگاه 4 اختلاف معني داري با ساير ايستگاه ها دارد (0/05 P). شاخص HFBI در محدوده مورد مطالعه در دو فصل بهار و تابستان در دو طبقه كيفي ضعيف و نسبتأ ضعيف طبقه بندي شد. نتايج حاصل از اين بررسي نقش ورود فاضلاب ها را در افزايش بارآلودگي هاي آلي به تالاب و افزايش روند آلودگي تالاب را نشان مي دهد كه لزوم در نظر گرفتن ملاحضات زيست محيطي و مديريت هماهنگ در كاهش آلودگي هاي آلي را طلب مي كند.