اثر pH و اندازه ذرات جاذب بر سينتيك حذف روي از محلول‌هاي‌ آبي با استفاده از كاني‌هاي سپيوليت و كائولينيت

عنصر روي يكي از عناصر سنگين مهمي است كه در آلودگي خاك نقش دارد. كاني هاي رسي از جاذب هاي كم هزينه هستند كه توانايي جذب فلزات سنگين را دارند. بنابراين هدف اين مطالعه بررسي توانايي كاني هاي كائولينيت و سپيوليت با خاستگاه ايراني در pH و اندازه مختلف بر حذف روي بود. سينتيك جذب روي از محلول هاي آبي توسط سپيوليت و كائولينيت در اندازه ذرات: 25 و µm 25-53، زمان تماس: min 5-2880 و pH: 5، 7 و 9، در دماي ℃ 25 بررسي شد. سپس رفتار جذبي روي به وسيله كاني‌هاي سپيوليت و كائولينيت با مدل‌هاي سينتيكي شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، ايلوويچ و پخشيدگي درون ذره اي مورد ارزيابي قرار گرفت. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده از برازش مدل‌هاي سينتيكي با داده‌هاي تجربي، مدل شبه مرتبه دوم (0/99= R2)به عنوان بهترين مدل انتخاب شد. نتايج نشان داد كه با افزايش زمان تماس، ميزان جذب روي توسط هر دو كاني افزايش يافت. راندمان جذب روي با افزايش pH افزايش يافت و بيشترين درصد حذف در 9=pH مشاهده شد. همچنين، كاهش اندازه ذرات به كوچكتر از µm 25 سبب افزايش ظرفيت جذب روي گرديد. بطور كلي ميزان ظرفيت جذب روي در هر دو اندازه مورد بررسي براي كاني سپيوليت بيش تر از كائولينيت بود.