ارزيابي كارايي مدل‌هاي آماري مفصل- مبنا دو متغيره در پيش‌بيني بارش پاييزه (مطالعه موردي: شمال غرب ايران)

الگوهاي پيوند از دور، از علل نوسان‌هاي بارش مناطق مختلف دنيا از جمله ايران به شمار مي‌روند. از اين متغيرها مي‌توان به‌عنوان تخمين گر در مدل‌هاي پيش‌بيني بارش استفاده كرد. هدف اين پژوهش، ارائه مدل‌ دو متغيره پيش‌بيني بارش پاييزه بر مبناي اين الگوها براي منطقه شمال غرب كشور مي‌باشد. به‌دليل عدم تحقق فرض نرمال بودن بارش و در نتيجه عدم امكان استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و همچنين وجود رابطه غير خطي بين اين نمايه‌ها و بارش، در اين پژوهش، از توابع مفصل استفاده شد. وابستگي دورپيوندهاي اقيانوس آرام و اقيانوس اطلس با بارش براي دوره 2020-1991 با استفاده از ضريب وابستگي رتبه‌اي كندال و ضريب وابستگي رتبه‌اي پيرسون براي ميانگين متحرك 1 تا 6 ماهه محاسبه شد. مفصل‌ها و توزيع‌هاي كناري مناسب براي مدلسازي ناهنجاري بارش بكار رفت و كارايي مدل‌هاي تدوين شده بررسي شد. نتايج نشان داد بالاترين ضريب وابستگي رتبه‌اي كندال، بين ناهنجاري بارش و دورپيوندهاي NINO3.4، SOI و MEI بدست آمد. در نتيجه، مدل‌هاي تدوين شده با اين نمايه‌ها، داراي كارايي بالاتري در شبيه‌سازي بارش بودند. در اين بين، مدل داراي پيشگوي NINO3.4، بهترين برآورد ناهنجاري بارش را براي سال 2021 و 2022 به‌ترتيب به ميزان mm 2.4- و 8.5- ارائه داد.