بررسي ارتباط بين نوبت‌ ‌كاري‌، كيفيت خواب و شاخص توانايي انجام كار در پرسنل اورژانس پيش‌بيمارستاني شهرستان اروميه در سال 1402

اهداف: امروزه، با افزايش حجم حوادث، پرسنل اورژانس پيش‌بيمارستاني به‌عنوان خط مقدم درمان در امدادرساني و كمك به بيماران و آسيب‌ديدگان حوادث مختلف، با چالش‌ها و مشكلات مختلف مرتبط با كار، از جمله بيماري‌هاي قلبي‌عروقي‌، گوارشي، خستگي مفرط و كاهش كيفيت خواب مواجه شده‌اند. در اين پژوهش، به بررسي ارتباط بين نوبت‌ كاري، كيفيت خواب و شاخص توانايي انجام كار در پرسنل اورژانس پيش‌بيمارستاني پرداخته شده است. روش ‌‌‌كار: در اين پژوهش، ۱۰۲ نفر از پرسنل عملياتي اورژانس پيش‌بيمارستاني شهرستان اروميه وارد مطالعه شدند و پس از جمع‌آوري اطلاعات دموگرافيك و تعداد شيفت‌هاي كاري در هفته و ميزان ساعات كاري در ماه، كيفيت خواب و توانايي انجام كار در پرسنل با استفاده از پرسش‌نامه‌‌ي كيفيت خواب پيترزبورگPSQI) ) و پرسش‌نامه‌ي شاخص توانايي انجام كار (WAI) سنجيده شد. ارتباط بين متغيرهاي پژوهش با استفاده از آزمون‌‌هاي ضريب هم‌بستگي، فيشر و آناليز واريانس يك‌طرفه بررسي شد. يافته‌ها: ميانگين نمره‌ي كل كيفيت خواب پرسنل برابر با ۲/۳۸±۶/۰۱ به دست آمد كه نشان‌دهنده‌ي كيفيت خواب ضعيف و نامطلوب است. نمرات شاخص توانايي انجام كار در ۳۴/۳ درصد از افراد در سطح ضعيف، در ۵۲ درصد در حد متوسط و در ۱۳/۷ درصد در سطح خوب و عالي به دست آمد. در بررسي مقايسه‌ي دو متغير نوبت كاري و نمرات كيفيت خواب، اختلاف معناداري به دست آمد و ارتباط بين كيفيت خواب و شاخص توانايي انجام كار قوي و معنادار بود. نتيجه‌گيري: با افزايش تعداد نوبت‌هاي كاري و ساعات كاري، كيفيت خواب پرسنل نامطلوب و ضعيف مي‌شود و به دنبال آن، با كاهش كيفيت خواب، نمره‌ي شاخص توانايي انجام كار نيز كاهش مي‌يابد و عملكرد شغلي پرسنل تضعيف مي‌شود. كاهش ساعات كاري، استفاده از افراد جوان با توانايي كار بالا، مديريت و كنترل تعداد نوبت‌هاي كاري پرسنل با در نظر گرفتن زمان استراحت بين شيفت‌هاي گردشي صبح و عصر و شب به‌صورت متعادل و برابر، جلوگيري از فعاليت افراد به‌صورت نوبت كاري يكنواخت (فعاليت صرفاً به شكل شب‌كاري يا فقط روزكاري) و جلوگيري از فعاليت در نوبت‌هاي كاري پشت‌سرهم بدون داشتن زمان استراحت و تعطيلي، به‌منظور بهبود كيفيت خواب و عملكرد شغلي پيشنهاد مي‌شود.