ارزيابي فعاليت عضلات در زمان استفاده از بازوي كمكي غيرفعال

اهداف: علي‌رغم روند روزافزون خودكارسازي و مكانيزه‌شدن در صنعت، كارگران بسياري در معرض حجم كار فيزيكي حركات تكراري و حالت و وضعيت نامتعارف بدن قرار دارند. براي اين مشكل، فناوري‌هاي كمكي راه‎حلي نسبتاً جديد و كاربردي است. مطالعه‌ي حاضر به‎منظور طراحي بازوي كمكي طبق اصول ارگونومي و تأثير آن بر فعاليت عضلات شانه طراحي و اجرا شد. روش ‌‌‌كار: نمونه‎هاي مطالعه از ميان دانشجويان در حال تحصيل در دانشكده‌ي بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي تبريز، در سال ۱۴۰۰ بودند. از بين داوطلبان، ۱۲ نفر در مطالعه شركت كردند كه نيمي مؤنث و نيمي مذكر بودند. نمونه‌ي اوليه‌ي يك بازوي كمكي غيرفعال ساخته شد. سپس در يك ايستگاه كار شبيه‌سازي‌شده، با و بدون استفاده از بازوي كمكي، فعاليت الكتريكي عضلات در دو ارتفاع كار و دو وظيفه ارزيابي شد. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS۲۶ در سطح معناداري ۰/۰۵ استفاده شد. يافته‌ها: تفاوت فعاليت الكتريكي عضلات با استفاده از آزمون تي زوجي در بين گروه كنترل و استفاده از بازوي مكانيكي در چهار حالت مختلف آزمايش (ارتفاع شانه، ارتفاع سر، وظيفه‌ي نگه‌داشتن وزنه، وظيفه‌ي بستن پيچ با پيچ‎گوشتي) ارزيابي شد. بازوي كمكي طراحي‌شده در ارتفاع‎ها و وظايف مربوط به آزمون، ميزان فعاليت الكتريكي عضلات را كاهش داد و از بين شش عضله‌ي بررسي‌شده، عضلات تراپزيوس و آنتريور دلتوييد بيشترين كاهش را نشان دادند. نتيجه‌گيري: مطالعه‌ي حاضر نشان داده است كه استفاده از اين بازوي كمكي فعاليت الكتريكي عضلات شانه را كاهش مي‌دهد و تأثيرات متفاوتي در وظايف و ارتفاع‌هاي كار مختلف دارد. به‌طور كلي، اين نتايج نشان مي‌دهند كه استفاده از بازوي كمكي مي‌تواند مداخله‌اي مؤثر در كارهاي بالاي سر باشد.