عنوان مقاله :
بررسي روش‌هاي ارزيابي پوسچر در دندان‌پزشكان و دانشجويان دندان‌پزشكي: يك مطالعه‌ي مروري نظام‌مند
پديد آورندگان :
ساداتي ، هستي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده‌ي بهداشت و ايمني - گروه ارگونومي , اصغري ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي اراك - دانشكده‌ي بهداشت - گروه مهندسي بهداشت حرفه‌اي , مرادي فراهاني ، مائده دانشگاه علوم پزشكي شيراز - دانشكده‌ي بهداشت، كميته‌ي تحقيقات دانشجويي
كليدواژه :
بيماري‌هاي اسكلتي‌عضلاني , ارگونومي , دندان‌پزشكان , پوسچر
چكيده فارسي :
اهداف: پوسچر نامناسب يكي از علل اصلي ايجاد اختلالات اسكلتي‌عضلاني (MSD) در حرفه‌ي دندان‌پزشكي است كه به‌دليل ماهيت فعاليت‌هاي اين شغل به وجود مي‌آيد. اين مطالعه روش‌هاي ارزيابي پوسچر مشاهده‌اي و دستگاهي براي شاغلان حرفه‌ي دندان‌پزشكي در مطالعات و شيوع گزارش‌شده‌ي MSDs در آن‌ها را بررسي كرده است. روش كار: جست‌وجوي مطالعات در پايگاه‌هاي اطلاعاتي Scopus، PubMed و Google scholar با كلمات كليدي تعيين‌شده در بازه‌ي سـال‌هاي ۲۰۰۰ تـا ۲۰۲۱ انجام گرفت. از ۵۴۱ مقاله در جست‌وجوي اوليه، پس از حذف مقالات فاقد صلاحيت، تكراري، ارائه در كنگره، مروري نظام‌مند و نامه به سردبير، در نهايت ۳۱ مقاله به اين مطالعه وارد شدند. يافته‌ها: نواحي گردن (۵۸ درصد)، پشتي و كمر (۵۴/۹ درصد) و شانه و دست (۲۹ درصد) داراي بيشترين ميزان درد و اختلال در بين اندام‌ها در مطالعات بودند. در ميان روش‌هاي ارزيابي پوسچر نيز RULA (۱۹/۴ درصد)، REBA (۱۹/۴ درصد)، EMG (۱۳/۸ درصد) و QEC (۸/۳ درصد) بيشترين روش‌هاي مورد استفاده در ميان تمام ۱۷روش به‌كاررفته در مطالعات بودند. نتيجه‌گيري: در بين روش‌هاي مشاهده‌اي، روش QEC (Quick Exposure Check) به‌دليل توجه به تجربه‌ي دندان‌پزشكان و در نظر گرفتن ابعاد مختلف وظايف دندان‌پزشكي كاربردي‌ترين روش است و روش (Electromyography) EMG مناسب‌ترين روش دستگاهي براي ارزيابي پوسچر در دندان‌پزشكان است. همچنين، به نظر مي‌رسد كه استفاده از پرسش‌نامه به همراه روش‌هاي ارزيابي مي‌تواند درك و اثربخشي ارزيابي وضعيت پوسچر را افزايش دهد.
