بررسي اثر هم‌زمان متغير تعديلگر سبك فرزندپروري مقتدرانه و متغير ميانجي تحمل پريشاني در ارتباط بين ابعاد روشن شخصيت و رفتارهاي پرخطر نوجواني

زمينه و هدف: رفتارهاي پرخطر ازجمله چالش‌هاي دوره نوجواني است كه مي‌تواند تأثيرات عميقي بر سلامت جسمي و رواني آن ها داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر آزمون مدل علي گرايش به رفتارهاي پرخطر نوجواني براساس ابعاد روشن شخصيت با توجه به نقش واسطه هاي تحمل پريشاني و نقش تعديل كنندگي سبك فرزندپروري مقتدرانه ادراك‌ شده بود.روش ها: اين مطالعه به روش توصيفي- همبستگي انجام شد. نمونه پژوهش شامل 474 نوجوان 16 تا 20 ساله شهر اصفهان بودند كه به روش نمونه‌گيري مرحله‌اي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌ها از مقياس اقتدار والديني بوري (1991)، مقياس تحمل پريشاني سيمون و قاهر (2005)، مقياس سه‌گانه روشن شخصيت كافمن و همكاران (2019) و مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني علي زاده و همكاران (1387) استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش‌هاي مدل‌يابي معادلات ساختاري با به‌كارگيري از نرم افزار AMOS-26 با سطح معناداري 0/05 استفاده شد.نتايج: نتايج ضرايب مسير مستقيم نشان داد كه ابعاد روشن شخصيت اثر منفي و معناداري بر تحمل پريشاني دارند و تحمل پريشاني اثر منفي و معناداري بر رفتارهاي پرخطر دارد                        (P 0/05,0/226- r=).همچنين، ابعاد روشن شخصيت بر رفتارهاي پرخطر اثر منفي و معناداري دارد و اثر غيرمستقيم ابعاد روشن شخصيت بر رفتارهاي پرخطر از طريق تحمل پريشاني در افراد با نمرات مختلف سبك فرزندپروري مقتدرانه مثبت و معنادار بود (P 0/05،286/-r=).نتيجه گيري: سبك والدگري مقتدرانه مي‌تواند به‌عنوان يك تعديل گر مؤثر در ارتباط بين ابعاد روشن شخصيت و رفتارهاي پرخطر نوجواني عمل كند. همچنين، تحمل پريشاني به‌عنوان يك ميانجي در اين رابطه، نقش مهمي در كاهش رفتارهاي پرخطر ايفا مي‌كند. لذا پيشنهاد مي‌شود كه برنامه‌هاي آموزشي و حمايتي براي نوجوانان طراحي شود تا به تقويت مهارت‌هاي تحمل پريشاني در نوجوانان سبب بهبود سلامت رواني و كاهش رفتارهاي پرخطر شود.