امكان‌سنجي كاربست مالكيت در «ماه»

مالكيت ويژگي اي است كه در اثر هرگونه سلطه قانوني به وجود مي آيد. آنچه تاكنون از اين ويژگي گفته شده، در عرصه زمين بوده؛ در حالي كه تلاش انسان براي حضور، فعاليت و زندگي در فضاي خارج از زمين رو به افزايش است. همگام با اين تلاش، بررسي جوانب گوناگون موضوع از ديدگاه حقوقي بيشتر اهميت پيدا كرد. اگر زماني جامعه جهاني با نگارش پيمان هاي بين المللي براي حضور انسان در فضا بسترسازي مي نمود، امروزه زواياي دقيق اين حضور، نظريه پردازي حقوقي در اين عرصه را ناگزير كرده است. يكي از اين جوانب، كاربست «مالكيت» ماه است كه معاهده فضاي ماوراي جو (1967) و موافقت نامه ماه (1979)، «ماه» و منابع طبيعي آن را ميراث مشترك بشريت دانسته و هرگونه ادعاي مالكيت نسبت به آن را رد نمودند. در اين نوشتار كه به شيوه توصيفي ـ تحليلي سامان يافته، بر بنياد حقوق اسلامي و با توجه به اينكه تاكنون در عرصه بين المللي نسبت به مالكيت «ماه» توافقي به دست نيامده، در راستاي همگامي با روح معاهدات بين المللي، جنبه رد مالكيت «ماه» پذيرفته شد.