فضاي امكان خطر زلزله شهر اهواز بر اساس نظريه فازي شهودي

در اين مقاله، فضاي امكان خطر لرزه‌اي شهر اهواز ارائه شده است. براي اين منظور، درخت منطقي تحليل خطر به روش فازي شهودي وزن دهي و فضاي خطر بر اساس درجات عضويت و عدم عضويت مبتني بر نظر خبرگان تعريف شده است. سپس تفكيك خطر با استفاده از مفهوم مجموعه‌هاي فازي شهودي و با ساخت درخت منطقي فازي شهودي انجام شده است. فضاي امكان خطر لرزه‌ اي شامل درجه عضويت و درجه عدم عضويت مسيرهاي سهيم در توليد خطر است. فضاي امكان خطر لرزه‌ اي، پذيرش، عدم پذيرش و همچنين ابهام هر مقدار ممكن خطر را از ديدگاه متخصصان بيان مي ‌كند و به تحليلگر كمك مي‌ كند ديد واضح ‌تري نسبت به انتخاب مقدار خطر مناسب داشته باشد. بر اساس نتايج مثال عددي ارائه شده در منطقه اهواز، خطر زلزله شهر اهواز در منطقه عدم اطمينان (عدم پذيرش) واقع شده است. بنابراين، تحليل احتمالي خطر در اين حالت با پذيرش اندك خبرگان مواجه است. اين يافته به اين معناست كه از ديدگاه خبرگان اين نتايج چندان قابل قبول نيست، همچنين خطر در منطقه ابهام كم واقع شده است. قابل قبول نبودن در كنار عدم ابهام به معناي آنست كه خبرگان در قبول نداشتن اين نتايج تقريبا اطمينان دارند. نتيجه كاربردي اين يافته اين است كه مدل ‌ها و پارامترهاي مورد استفاده در تحليل خطر منطقه اهواز مورد تاييد خبرگان نيست و لازم است تلاش بيشتري براي ارائه يا يافتن مدل ‌هاي مناسب و پارامترهاي دقيق منطقه صورت گيرد.