بررسي مدل معادلات ساختاري بين دينداري با سلامت روان: با آزمون نقش ميانجي هوش معنوي در دانشجويان دانشگاه اروميه

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي نقش ميانجي هوش معنوي در رابطه بين دين‌داري با سلامت روان دانشجويان دانشگاه اروميه است. روش: روش پژوهش هم‌بستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه اروميه در سال 1402 بود (13567N=)، كه از اين ميان با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 200 نفر به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. داده‌ها به‌وسيله سه پرسش‌نامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (1979)، دين‌داري صافدل (1393) و پرسش‌نامه هوش معنوي فرهوش و همكاران (1398) جمع‌آوري شد. تجزيه‌و‌تحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسش‌نامه‌ها از روش مدل يابي بر اساس نرم‌افزار اس‌پي‌اس‌اس 27 و ليزرل 8/8 انجام پذيرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مسير مستقيم دين‌داري با سلامت روان (73/0=β، 07/8=T) مثبت و معنادار است (001/0P ). هم‌چنين مسير مستقيم هوش معنوي با سلامت روان (75/0=β، 32/8=T) مثبت و معنادار است (001/0P ). هم‌چنين مسير غير مستقيم دين‌داري با سلامت روان از طريق هوش معنوي (51/0) نيز مثبت و معنادار بود (005/0P ). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه مدل طراحي‌شده بر‌اساس داده‌هاي پژوهش، برازش مناسب داشته و هوش معنوي، به‌عنوان يك عامل ميانجي، رابطه بين دين‌داري با سلامت روان را تحت تأثير قرار مي‌دهد.