گونه‌شناسي فرهنگ ريسك‌پذيري مطلوب نيروهاي تابعه ارتش جمهوري اسلامي ايران

فرهنگ ريسك‌پذيري عامل تعيين‌كنندۀ جهت‌گيري رفتاري و تصميمي مديران در مواجهه با تهديدها و ريسك‌هاي سازماني به شمار مي‌رود. تناسب اين فرهنگ با اقتضائات سازماني آن را به نوعي سرمايه فرهنگي تبديل خواهد كرد. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از يك مدل فرهنگ ريسك معتبر وضعيت مطلوب فرهنگ ريسك‌پذيري هر يك از نيروهاي تابعه ارتش ج.ا.ا. را تعيين كند. پژوهش حاضر كاربردي، كمي، قياسي و توصيفي-پيمايشي است. جامعۀ آماري آن را فرماندهان و مديران راهبردي و مياني نيروهاي چهارگانه تابعه ارتش ج.ا.ا. تشكيل مي‌دهند. داده‌ها به روش پيمايشي و با ابزار پرسشنامه گردآوري  و بر اساس فرايند اجرايي مدل مورد نظر تجزيه و تحليل شده‌اند. يافته‌ها نشان  داد در نيروهاي تابعه ارتش تفاوت‌هايي در وضعيت مطلوب مؤلفه‌هاي فرهنگ ريسك‌ (گرايش به ريسك، سبك تصميم‌گيري، كانون تمركز و رسميت‌گرايي) وجود دارد كه گونه خاصي از فرهنگ ريسك‌پذيري را براي هر يك از آنها مطلوب ساخته است. به طوري كه براي نيروهاي زميني، پدافند، هوايي و دريايي ارتش به ترتيب گونه‌هاي فرهنگي سلسله‌مراتبي، پروژه‌محور، جسورانه و راهبردگرا مناسب تشخيص داده شده‌اند. نتايج اين پژوهش مي‌تواند به عنوان مبنايي براي بهسازي و مديريت فرهنگ ريسك‌ در اين سازمان مساعدت كنند.