اثر برخي نانوذرات و كودهاي بيولوژيك بر اجزاي فلورسانس ‏كلروفيل و برخي صفت‌هاي فيزيولوژيك تريتيكاله ‏‎(x ‎Triticosecale Wittmack)‎‏ در سطوح مختلف آبياري

به‌منظور بررسي تأثير نانوذرات (نانواكسيد آهن و سيليكون) و كودهاي بيولوژيك (آزوسپريليوم ليپوفروم و سودوموناس پوتيدا) بر اجزاي فلورسانس كلروفيل و برخي صفت‌هاي فيزيولوژيك تريتيكاله در سطوح مختلف آبياري، آزمايشي به‌شكل فاكتوريل در قالب طرح پايۀ بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد. فاكتورهاي بررسي‌شده، سه سطح آبياري (آبياري كامل به‌عنوان شاهد، قطع آبياري در 50 درصد مراحل چكمه‌اي‌شدن (آبستني) و سنبله‌دهي به‌ترتيب به‌عنوان محدوديت شديد و ملايم آبي)، كاربرد كودهاي زيستي (آزوسپريليوم ليپوفروم و سودوموناس پوتيدا) در چهار سطح و محلول‌پاشي نانوذرات (نانواكسيد آهن و سيليكون) در چهار سطح بودند. كاربرد توأم باكتري‌هاي محرك رشد و محلول‌پاشي نانوذرات در شرايط آبياري كامل، شاخص كلروفيل (50.23 درصد)، محتواي نسبي آب (43.97 درصد)، هدايت روزنه‌اي (36.78 درصد)، عملكرد كوانتومي (47.38 درصد)، فلورسانس حداكثر (34.84 درصد)، فلورسانس متغير (98.49 درصد) و عملكرد دانه (43.28 درصد) را در مقايسه با قطع آبياري در مرحلۀ آبستني و به‌كارنبردن كودهاي بيولوژيك و نانوذرات افزايش داد. كاربرد توأم نانوذرات و باكتري‌هاي محرك رشد، شاخص كلروفيل، محتواي نسبي آب، هدايت روزنه‌اي، عملكرد كوانتومي، فلورسانس حداكثر، فلورسانس متغير و عملكرد دانه در هر دو سطح آبياري كامل و محدوديت شديد آبي را افزايش داد، ولي نشت الكتروليت و فلورسانس حداقل را كاهش بخشيد؛ همچنين در شرايط محدوديت شديد آبي يا قطع آبياري در مرحلۀ آبستني، كاربرد توأم نانوذرات و باكتري‌هاي محرك رشد شاخص كلروفيل (7.74 درصد)، محتواي نسبي آب (10.99 درصد)، هدايت روزنه‌اي (22.46 درصد)، عملكرد كوانتومي (15.2 درصد)، فلورسانس حداكثر (26.54 درصد)، فلورسانس متغير (75.61 درصد) و عملكرد دانه (28.59 درصد) را نسبت به شرايط به‌كارنبردن نانوذرات و كودهاي بيولوژيك در همين سطح از سطوح آبياري افزايش داد. به‌طوركلي، كاربرد توأم كودهاي بيولوژيك و نانوذرات به‌واسطۀ بهبود صفت‌هاي فيزيولوژيك گياه، عملكرد دانۀ بهتري را در سطوح مختلف آبياري نشان داد.