پاسخ‌هاي مورفوفيزيولوژيكي و جذب عناصر در گياه استويا (Bertoni Stevia rebaudiana) نسبت به كاربرد كودهاي زيستي و متيل جاسمونات در شرايط تنش خشكي

اين پژوهش با هدف بررسي جذب عناصر و برخي ويژگي هاي مورفوفيزيولوژيك گياه دارويي استويا (Stevia rebaudiana Bertoni) تحت تنش خشكي در شرايط كاربرد كودهاي زيستي و متيل جاسمونات، به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه ياسوج، در سال 1400 انجام شد. عامل اول شامل آبياري پس از تخليه 20، 40 و 60 درصد آب قابل استفاده خاك، عامل دوم شامل كاربرد كود مايكوريزا گونهFunneliformis mosseae  و باكتري Bacillus subtilis بود. همچنين از غلظت 75-0 ميكرومولار متيل جاسمونات به عنوان شاهد در شرايط تنش خشكي استفاده شد. تنش خشكي در سطوح آبياري پس از 40 و 60 درصد تخليه رطوبتي سبب كاهش محتواي عناصر نيتروژن و فسفر، ارتفاع، تعداد برگ، تعداد شاخه جانبي، وزن خشك ريشه و اندام هوايي، نسبت به سطح آبياري پس از 20 درصد تخليه شد، ولي درصد كلونيزاسيون ريشه (سه برابر)، محتواي قندهاي محلول (85.41 درصد)، فعاليت آنزيم كاتالاز (12 برابر) و محتواي پتاسيم برگ (73.67 درصد) افزايش يافت. كودهاي زيستي، نسبت به شاهد، در هر سه سطح تنش سبب افزايش صفات نام برده به جز ارتفاع بوته و وزن خشك اندام هوايي شد. كاربرد متيل جاسمونات بر محتواي نيتروژن، محتواي فسفر، محتواي پتاسيم، محتواي قندهاي محلول، فعاليت آنزيم كاتالاز، تعداد برگ در بوته، تعداد شاخه‌هاي جانبي و وزن خشك ريشه اثر مثبت و معني‌داري داشت، ولي بر كلونيزاسيون ريشه، ارتفاع و وزن خشك اندام هوايي اثر قابل توجهي نشان نداد. بطور كلي تيمارهاي كود زيستي توانست اثر تنش خشكي را تا حد زيادي كاهش دهد.