اثر اگزوزوم‌هاي مشتق از سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مغز استخوان خرگوش بر بيان ژن‌هاي كلاژن، اگريكان و فاكتور نكروز دهنده تومور- آلفا در سلول‌هاي نوكلئوس پولپوزوس

هدف: در مطالعه حاضر، تغييرات سطح بيان ژن هاي كلاژن، اگريكان و فاكتور نكروز دهنده تومور- آلفا  در سلول هايNP التهابي تيمار شده با اگزوزوم و اثربخشي اگزوزوم بر كاهش آپوپتوزيس سلول هايNP ملتهب بررسي شد. مواد و روش‏ها: اگزوزوم ها با روش اولتراسانتريفيوژ جداسازي و با كمك ميكروسكوپ الكتروني عبوري، ميكروسكوپ نيروي اتمي و روش پراكندگي نور پويا شناسايي شدند. زيستايي سلول ها با آزمون MTTو رنگ آميزي DAPI مورد بررسي قرار گرفت. سنجش بيان ژن هاي كلاژن، اگريكان و TNF-α با روش Real-time PCR صورت گرفت. نتايج: MSC-Exo، وزيكول‌هايي با قطر 35.5 تا 100 نانومتر مي باشند. بر اساس آزمون MTT، ميزان زيستايي سلول هاي ملتهب تيمار شده با اگزوزوم تفاوت معناداري نسبت به گروه التهابي بدون تيمار داشت(0.05*P lt; در دوز 100 ميكروگرم بر ميلي ليتر، 0.01**P lt; دوزهاي 25 و 50 ميكروگرم بر ميلي ليتر). نتايج DAPI نشان دهنده كاهش آپوپتوزيس در گروه تيمار شده با اگزوزوم بود. نتايج Real time PCR، افزايش بيان ژن هاي كلاژن (0.05 P) و اگريكان (0.001 P) و كاهش بيان ژن TNF-α(0.01 P) در سلول هاي التهابي تيمار شده با اگزوزوم را نشان داد. نتيجه‏گيري: اگزوزوم هاي مشتق از سلول هاي بنيادي مزانشيمي مي توانند باعث افزايش بيان ژن هاي كلاژن و اگريكان و كاهش بيان ژن TNF-α در سلول هاي تيمار شده شوند و لذا ضرورت مطالعات كلينيكي كمردرد كاملا محسوس و پيشنهاد مي شود.