اثر پيرازيناميد و نيترات نقره به‮ عنوان مهاركننده ‮هاي اتيلن بر برخي شاخص ‫‮هاي بيوشيميايي و رشد گياه سيب زميني (L.musorebut munaloS) در شرايط كشت در شيشه‮‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

هدف: سيب زميني (Solanum tuberosum. L) به‫عنوان چهارمين محصول مهم غذايي و اولين محصول غيرغلات توليد شده در جهان است. غده‫هاي آن حاوي مقادير قابل توجهي از نشاسته، ويتامين‫ها، پروتئين‫ها، فلاوونوئيد و مواد معدني هستند. بنابراين سيب زميني پتانسيل بالايي در مبارزه با سوء تغذيه در جهان دارد. كشت در شيشه يكي از روش‫هاي جايگزين تكثير رويشي گياهان است. در شرايط كشت درون شيشه‫اي، اتيلن به‫دلايل مختلفي توليد مي‌شود كه اغلب آثار زيان بار و ناهنجاري‌هاي زيستي متفاوتي از قبيل كاهش رشد را ايجاد مي‌كند. مواد و روش‫ها: در پژوهش حاضر، اثر غلظت‫‫هاي مختلف پيرازيناميد (PZA)، به‫عنوان بازدارنده بيان ژن ACC اكسيداز، و نيترات نقره بر روي برخي شاخص‫هاي بيوشيميايي و رشد گياه سيب زميني رقم وايت دزيره مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج: داده‫هاي حاصل نشان داد كه PZA از تشكيل ريشه‫هاي هوايي و نابجا جلوگيري كرده و سبب افزايش سطح برگ شد. همچنين محتواي رنگيزه‫هاي فتوسنتزي، فنل كل، پرولين و ظرفيت آنتي‫اكسيدانتي كل تغيير يافت. علاوه‫بر اين، غلظت‫هاي بالاتر PZA منجر به افزايش سطح H2O2 و ROS كل در گياهان تحت تيمار شد. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد غلظت mg L-1 PZA 2 به‫عنوان غلظت بهينه در بازدارندگي اتيلن بود. رشد گياه‫چه‫هاي سيب زميني در كشت بافت بهبود يافت.