تحليلي بر رابطه پزشك- بيمار و استفاده از طب سنتي

مقدمه: درمان بيماري‌ها، وابستگي زيادي به نوع رابطه پزشك - بيمار دارد و عدم رضايت از اين رابطه توسط بيماران مي‌تواند زمينه ساز تمايل آنان به جايگزيني طب سنتي باشد. بر اين اساس، هدف اين پژوهش آن است كه رابطه پزشك – بيمار را با استفاده از طب سنتي مورد بررسي قرار دهد. روش كار: اين پژوهش با استفاده از روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري، افراد 65-18 ساله ساكن در شهر اهواز است كه در سال 1399 با استفاده از فرمول كوكران 345 نفر به عنوان حجم نمونه تعيين شدند در ادامه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله‌اي، نمونه‌ها انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات در اين تحقيق، پرسشنامه‌هاي پژوهشگر ساخته شامل «رابطه پزشك –بيمار» و «استفاده از طب سنتي» است. در فرآيند جريان جمع‌آوري اطلاعات، ابتدا اهداف پژوهش و محرمانه بودن اطلاعات جمع‌آوري شده به افراد توضيح داده شد و در صورت رضايت كتبي، در پژوهش مشاركت داده شدند. جهت بررسي رابطه دو متغير «رابطه پزشك- بيمار» و «استفاده از طب سنتي» از ماتريس همبستگي و تحليل رگرسيون خطي در نرم افزار SPSS نسخه 25 استفاده شده است.يافته‌ها: در اين پژوهش 174 نفر زن و 171 مرد شركت كرده‌اند كه از اين ميزان 139 نفر مجرد و 206 نفر ديگر متأهل در زمان تحقيق بوده‌اند. 111 نفر از افراد نمونه مورد مطالعه از قوم لر بوده‌اند و 117 نفر مربوط به قوم عرب بودند و باقي از اقوام فارس، ترك و كرد بوده‌اند. نتايج تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد كه با كاهش رابطه بيمار با پزشك، استفاده از طب سنتي به طور معناداري افزايش مي‌يابد (0.000=Sig,4.2=, T2.27=. (Betaنتيجه گيري: هرچه رابطه پزشك-بيمار در ابعاد رفتاري و احساسي، سردتر باشد و بيماران از آن احساس عدم رضايت و ناخرسندي داشته باشند، افراد تمايل بيشتري به استفاده از طب سنتي پيدا مي‌كنند.