عنوان مقاله :
تأثير شش هفته تمرينات تناوبي و عصاره هيدرو الكلي گزنه بر برخي عوامل رشد و ايمني در موشهاي C57 مبتلا به سرطان ملانوما
پديد آورندگان :
فيروزي نياكي ، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد آيت الله آملي - گروه فيزيولوژي ورزشي , براري ، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد آيت الله آملي - گروه فيزيولوژي ورزشي , عباسي دلويي ، آسيه دانشگاه آزاد اسلامي واحد آيت الله آملي - گروه فيزيولوژي ورزشي , عابد نطنزي ، حسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
سرطان ملانوما , تمرين تناوبي , عصاره گزنه , عوامل رشدي , شاخصهاي ايمني
چكيده فارسي :
مقدمه: مداخلات ورزشي همراه با گياهان دارويي در پيشگيري يا كاهش علائم سرطان و عوارض جانبي ناشي از درمان سرطان مؤثر است. هدف اين پژوهش بررسي تأثير شش هفته تمرينات تناوبي و عصاره هيدرو الكلي گزنه بر عوامل رشد و ايمني در موشهاي C57BL/6 مبتلا به سرطان ملانوما بود.روش كار: در اين تحقيق تجربي، 20 سر موش C57BL/6 بهصورت تصادفي بهچهار گروه كنترل (سرطاني)، تمرين (سرطاني)، گزنه (سرطاني) و تمرين-گزنه (سرطاني) تقسيم شدند. يك هفته پس از القا سرطان ملانوما، گروه تجربي ميزان 30 mg/kg/day عصاره هيدرو الكلي گياه گزنه را به روش خوراكي و بهمدت هشت هفته مصرف كردند. برنامه تمرين تناوبي شامل دويدن روي تردميل هر جلسه 60 دقيقه با سرعت 28 متر بر دقيقه، پنج روز هفته و بهمدت شش هفته اجرا شد. ميزان بيان ژن فاكتور تبادل نوكلئوتيدي (Apg2)، آنتي ژن 4 مرتبط با لنفوسيت T سيتوتوكسيك (CTLA-4)، پروتئين مرگ برنامهريزي شده-1 (PD-1) و پروتئين 2 متصل شونده به فاكتور رشد شبهانسولين (IGFBP2) موشها بهروش RT-PCR اندازهگيري شد. دادهها به روش تحليل واريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معنيداري P 0.05 تجزيه و تحليل شدند. يافتهها: تمرينات تناوبي منجر به افزايش معنيدار بيان ژن APG2، CTLA4 و كاهش IGFBP2 شد (0.001 P). عصاره گزنه منجر به كاهش معنيدار IGFBP2 شد (0.010 P). تمرينات تناوبي همراه با عصاره گياه گزنه منجر به افزايش معنيدار بيان ژن APG2 و كاهش IGFBP2 نسبت به گروه گزنه شد (0.001 P). بين ميانگين بيان ژن PD-1 در گروههاي مختلف تفاوت معني-داري وجود نداشت (0.158=P). نتيجه گيري: با توجه بهنتايج، تمرين تناوبي به همراه مصرف هيدرو الكلي گزنه نسبت به تمرين تناوبي و مصرف هيدرو الكلي گزنه به تنهايي مزاياي بيشتري در جهت تنظيم بيان ژن برخي عوامل رشد و ايمني در سرطان ملانوما بههمراه دارد.