مقايسه اثر بخشي درمان آيورودا، درمان شناختي-رفتاري و تلفيق اين دو با يكديگر بر اضطراب در زنان افسرده

مقدمه: افسردگي يكي از شايع‌ترين اختلالات روان‌پزشكي است و درصد بالايي از افرادمبتلا (دوسوم كل آنها) علائم اضطرابي برجسته‌اي دارند. لذا وجود يك روش درماني طبيعي، ساده، در دسترس و مقرون به صرفه، مورد نياز هر فرد مبتلا به افسردگي است. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثر بخشي طب مكمل (آيورودا)، درمان شناختي-رفتاري و تلفيق اين دو درمان با يكديگر بر اضطراب در زنان افسرده بود. روش كار: پژوهش بصورت نيمه آزمايشي به اجرا درآمد. نمونه آماري شامل 40 نفر از زنان 25-45 ساله كه با تشخيص روانپزشك و انجام آزمون افسردگي بك (به منظور غربالگري)، مبتلا به افسردگي متوسط بودند با روش نمونه‌گيري هدفمند و با امضاي فرم كتبي رضايتنامه آگاهانه وارد مطالعه شدند و در چهار گروه 10 نفره با روش تخصيص تصادفي ساده قرارگرفتند، به مدت 10 هفته بر اساس پروتكل‌هاي موجود، تحت درمان شناختي-رفتاري، آيورودا و تلفيق اين دو باهم قرار گرفتند، پيگيري دوماهه نيز به عمل آمد. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه‌هاي تست افسردگي بك ويراست دوم (1996) و اضطراب حالت-صفت اشپيل برگر (1983) بود و براي بررسي پژوهش از طرح تحليل آنواي دو عاملي آميخته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲1 در سطح معناداري ۰٫۰۵ استفاده شد.يافته‌ها: آزمون اثر بين گروهي در اضطراب حالت (0.003=P) و اضطراب صفت معنادار بود (0.001 P). مقدار جزئي اتا مشخص كرد كه تقريباً 31 درصد از تغييرات در اضطراب حالت و 46 درصد در اضطراب صفت بوسيله گروه‌هاي درماني قابل تبيين است. نتايج حاصل از مقايسه ميانگين‌هاي بين گروه‌ها با آزمون توكي نشان داد كه در متغير اضطراب صفت بين درمان شناختي-رفتاري و درمان به روش آيورودا وهمچنين درمان تلفيقي 7.4 ± 1.53 تفاوت معنا داراي وجود داشت (001 / P 0)، همچنين در اضطراب حالت بين درمان شناختي-رفتاري و درمان به روش آيورودا 5.43 ± 1.88 و بين درمان شناختي-رفتاري و درمان تلفيقي 7.133 ± 1.88 تفاوت معنا دار وجود داشت (0.003=P) بين گروه آزمايشي آيوردا و درمان تلفيقي تفاوت معناداري وجود نداشت. (0.001= P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده تلفيق دو روش درماني شناختي رفتاري و آيورودا مي‌تواند در كاهش اضطراب زنان افسرده اثر بخشي بهتر و پايدارتري داشته باشد.