موانع شكل‌گيري رژيم همكاري زيست‌محيطي در خاورميانه

مديريت بحران هاي منطقه اي نيازمند شكل گيري همكاري و همگرايي ميان كشورهاي يك منطقه است. حل بحرانهاي زيست محيطي نيز از جمله مسائلي است كه از اين امر مستثني نيست. بديهي است در صورت عدم شكل گيري همگرايي منطقه اي، مديريت اين بحران با چالش جدي مواجه خواهد شد. بحران زيست محيطي به ويژه بحران ريزگردها كه طي سالهاي اخير چالشي جدي براي منطقه خاورميانه بوده است، همكاري كشورهاي منطقه را مي طلبد. اما برخلاف انتظار تاكنون كشورهاي منطقه تمايلي در راستاي شكل گيري يك رژيم همكاري دسته جمعي از خود نشان نداده اند. در اين پژوهش موانع فراروي شكل گيري اين همگرايي مورد بررسي قرار گرفته است. سوال اين است كه موانع فراروي شكل گيري رژيم همكاري زيست محيطي در خاورميانه چيست؟ فرضيه پايان نامه اين است كه مديريت بحرانهاي زيست محيطي نيازمند مجموعه اي از عوامل همچون اجماع سازي، بكارگيري ديپلماسي چند جانبه و رژيم هاي بين المللي است، در مقطع كنوني در منطقه خاورميانه، وجود بحرانها و كشمكش هاي سياسي از جمله اشغال عراق، تحولات 2011 وپيامدهاي آن و نيز اختلافات هيدروپلتيك ميان كشورهاي منطقه شرايط نامساعدي را براي مديريت بحران هاي زيست محيطي از جمله مساله ريزگردها رقم زده است. در اين پايان نامه از روش تحليلي – توصيفي استفاده شده است.