عدم شكل‌گيري همگرايي منطقه‌اي در جنوب‌شرق، جنوب و جنوب‌غرب آسيا

امروزه منطقه‌گرايي و همكاري‌هاي منطقه‌اي بستر مناسبي براي تحكيم قدرت حكومت‌هاي ملي فراهم آورده است و كشورهاي مختلف، توسعه همه جانبه خود را در سايه همكاري‌هاي منطقه‌اي جستجو مي‌كنند. بر همين اساس، سازمان‌هاي مختلفي در قاره آسيا شكل گرفتند، ولي اغلب نتوانسته‌اند اتحاديه‌اي پايدار و موثر در فرايند تصميم‌سازي جهاني شكل دهند. اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي به بررسي دلايل عدم شكل‌گيري همگرايي موثر و كارآمد در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسيا مي‌پردازد. سوال اصلي اين پژوهش عبارت است از اينكه چرا در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسيا اتحاديه‌اي پايدار و موثر در فرايند تصميم‌سازي جهاني شكل نگرفته است؟ . اين مقاله بحث مي‌كند كه يكسري عوامل ژئوپليتيكي- جغرافيايي، سياسي، اقتصادي، فرهنگي و ادراكي، مانع انسجام سازه‌هاي منطقه‌اي در جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسيا مي‌شوند. همچنين منطقه‌گرايي در اين مناطق از نوع سنتي است و شكل دولت به عنوان يكي از مهمترين عوامل در سنتي بودن منطقه‌گرايي عمل كرده است.