ديپلماسي نظامي و سياست خارجي چين

چين، يكي از بزرگ‌ترين قدرت‌هاي اقتصادي دنيا به‌شمار مي‌آيد كه برنامه‌هاي راهبردي كلاني را در راستاي رشد شاخص‌هاي گوناگون اقتصادي، ازجمله تنوع‌بخشي به صادرات، بهره‌مندي از فناوري‌هاي پيشرفته در توليد و همچنين، توسعۀ راه‌هاي تجاري در سراسر جهان دنبال مي‌كند. در كنار پيشبرد طرح‌ها و ابتكارهاي يادشده، يكي از دغدغه‌هاي اصلي اين كشور در دهه‌هاي اخير، تأمين امنيت و افزايش قدرت نظامي‌اش بوده است. نگهداري و پاسباني از اين دستاوردها در برابر افزايش خطر تروريسم، درگيري‌هاي سرزميني با همسايگان، و همچنين تأمين امنيت مسيرهاي تجاري و كريدورهاي بين‌المللي، به‌ويژه مسيرهايي كه در ابتكار بزرگ «يك كمربند، ‌يك جاده» مشخص شده است، از مهم‌ترين دلايل بالا بردن بودجۀ نظامي، بهره‌گيري از تجهيزات پيشرفته، و تعريف نقش‌هاي جديد براي حضور در نقاط فراسرزميني توسط چين به‌شمار مي‌آيند؛ بااين‌حال، ازآنجاكه افزايش قدرت نظامي، به‌سبب افزايش نگراني‌هاي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي همسايگان و رقبا، احتمال بروز «مشكل امنيتي» را افزايش مي‌دهد، چين در راستاي افزايش انواع همكاري‌ها نيز تلاش كرده است. اين‌گونه فعاليت‌ها در قالب ديپلماسي نظامي، قابل‌بررسي هستند كه مراد از آن، بررسي فعاليت‌هاي صلح‌آميز و اغلب غيررزمي و غيرخشن توسط ارتش و نيروهاي مسلح است. اين مقاله برآن است كه ديپلماسي نظامي چين و نقش آن در سياست خارجي اين كشور را بررسي و واكاوي كند. پرسش پژوهش اين است كه «درپيش گرفتن رويكرد ديپلماسي نظامي توسط چين، چه تأثيري بر سياست خارجي اين كشور داشته است؟» اين مقاله با به‌كارگيري روش تبييني، درصدد نشان دادن رابطۀ معنادار ميان ديپلماسي نظامي و شاخص‌هاي سياست خارجي است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه «درپيش گرفتن چنين رويكردي از طريق تأثيرگذاري بر سياست خارجي ازجمله شكل‌دهي به محيط امنيتي، گسترش جغرافياي عملياتي، و افزايش نفوذ، سبب افزايش توانمندي چين در پيگيري منافع، افزايش قدرت، و نقش‌آفريني اين كشور در عرصۀ دگرگوني‌هاي بين‌المللي مي‌شود».